Czy osoby z wrodzoną głuchotą mogą słyszeć?
Implant ślimakowy to urządzenie z dziedziny neuroprotetyki, które stymuluje nerw słuchowy, pozwalając osobom głuchym doświadczyć wrażeń dźwiękowych. Niestety owe symulacje dźwiękowe są ograniczone, nie dają bowiem możliwości zlokalizowania źródła dźwięku, słyszenia kilku osób mówiących jednocześnie ani docenienia walorów muzyki. W ramach projektu BRAINCI (Neural basis of auditory processing in young congenitally deaf subjects with cochlear implants), finansowanego ze środków UE, przyjrzano się powstawaniu szlaków słuchowych w mózgu, aby lepiej zrozumieć słuch i ulepszyć konstrukcję implantu ślimakowego. W projekcie BRAINCI zbadano przedjęzykowych użytkowników implantów ślimakowych, aby zrozumieć, jak oni słyszą i interpretują dźwięki. Użytkownicy przedjęzykowi – osoby głuche od urodzenia – rozwijają swój system słuchowy za pomocą implantów ślimakowych. Zespół projektu BRAINCI postawił hipotezę, zgodnie z którą szlaki neuronowe użytkowników przedjęzykowych rozwijają się inaczej w porównaniu do tych u osób słyszących. Na potrzeby tego badania powstało laboratorium w Chorwacji. Zespół BRAINCI przyczynił się do powstania laboratorium badań mowy i słuchu przy Uniwersytecie w Splicie, w Chorwacji. Laboratorium to współpracuje z firmą Cochlear Ltd i ma czynny wkład w proces produkcji implantów ślimakowych. Ta współpraca doprowadziła także do zainstalowania nowego sprzętu do przetwarzania dźwięków w chorwackim laboratorium. Badania przeprowadzone w ramach projektu BRAINCI przybliżają nas do zrozumienia, jak działają i rozwijają się szlaki przetwarzania dźwięku w mózgu. Dzięki projektowi laboratorium badań mowy i słuchu może pomóc praktykującym pracownikom medycznym w projektowaniu implantów ślimakowych, które zaspokoją specyficzne potrzeby pacjentów.
Słowa kluczowe
Głuchota wrodzona, implanty ślimakowe, słuchowy, przedjęzykowy, przetwarzanie dźwięku
