Zaradność homo sapiens i jego zdolności adaptacyjne w obliczu zmiany klimatu
Aktualnie dyskusji podlegają trzy obszary północnoafrykańskiej prehistorii, a dotyczą one trzech głównych pytań: Kiedy homo sapiens po raz pierwszy skolonizował region? Jak miejscowy homo sapiens poradził sobie z epoką lodowcową; Dlaczego kultura łowiecko-zbieracka ustąpiła uprawie roli i hodowli zwierząt? Aby znaleźć odpowiedzi na te pytania, w ramach finansowanego ze środków UE projektu TRANS-NAP (Cultural transformations and environmental transitions in North African prehistory) zainicjowano program w Libii. Prace były realizowane na północno-wschodnim krańcu Afryki pomiędzy morzem a Saharą, na wschód od Benghazi i obejmowały terenowe badania archeologiczne, archeologię naukową oraz naukę o środowisku. Do trzech głównych aspektów badań należały ponowne prace wykopaliskowe w jaskini Haua Fteah, nowe prace terenowe w górach Jebel Akhdar oraz nowe badania archiwum wykopalisk McBurney’a znajdujące się w Muzeum Archeologii i Antropologii w Cambridge. W ramach nowych badań terenowych analizowano klimat, środowisko i działalność człowieka w przyrodzie i porównano je z wcześniejszymi danymi. Wyniki udowodniły obecność współczesnego człowieka w jaskini już 150 000 lat temu. Współczesny człowiek ze zmiennym skutkiem radził ze zmianą klimatu, choć jego skuteczność rosła wraz z upływem czasu. Istnieją dowody, że ludzie prowadzili styl życia polegający na poszukiwaniu pożywienia do czasu globalnej suszy. Te wnioski mają duże znaczenie w wyjaśnianiu rozwoju współczesności behawioralnej w Afryce i Europie.
Słowa kluczowe
Homo sapiens, zmiana klimatu, neandertalczyk, północnoafrykańska prehistoria, Libia, terenowe badania archeologiczne, archeologia, nauka o ochronie środowiska, jaskinia Haua Fteah, Jebel Akhdar