Pełniejsza wiedza na temat wpływu polityki pieniężnej na globalne rynki finansowe
Aby zrealizować to założenie, w projekcie IMPC (International monetary policy coordination and distress contagion), finansowanym ze środków UE, zastosowano trzy różne ścieżki badań. Pierwsza z nich dotyczyła odczuwanych przez wycenę aktywów reperkusji zależności w zakresie ryzyka specyficznego. Partnerzy projektu analizowali sieci technologiczne firm, przypisując cechy sieci łączących ryzyka specyficzne dla firm do ogólnej zmienności cen aktywów i przekroju przewidywanych zysków. Dzięki zastosowaniu modelu równowagi z wieloma ryzykownymi aktywami połączenia w ramach sieci określono jako przenoszenie stanu zagrożenia do danych podstawowych innych firm w sposób uporządkowany i punktualny. Wykazano, że firmy, które przenoszą stan zagrożenia mają niższy współczynnik ceny do dywidendy oraz wyższe oczekiwane zyski. Uczeni zaproponowali miarę centralności sieci i wykorzystali ją do szacowania przychodów firm. Pomogła ona w określeniu teoretycznego powiązania między centralnością i oczekiwanymi zyskami. Wyrazili też opinię, że centralność sieci stanowi mikro-podstawę dla predykcyjnej mocy wielkości oraz wskaźnika wartości księgowej instrumentu do jego wartości rynkowej. Druga ze ścieżek dotyczyła międzynarodowych finansów. Zespół IMPC zbadał konsekwencje premii za ryzyko walutowe na podstawie komunikatów Federal Open Market Committee (FOMC). Wykazano, że podczas realizacji krótkoterminowej strategii walutowej amerykański dolar i zdywersyfikowany portfel walut obcych przynoszą znaczne zyski w dniach, na które zaplanowano posiedzenia FOMC. Różnica między zyskami w dniach ogłaszania komunikatów i innych terminach staje się większa w okresach dużej niepewności i niekorzystnych warunków ekonomicznych. Opracowano model międzynarodowej gospodarki długoterminowego ryzyka, w której ceny aktywów reagują na zmiany polityki pieniężnej. Skalibrowana wersja modelu była zgodna z międzysektorowym wzorcem premii od ryzyka walutowego obserwowanym w danych. Uczeni badali też niepewność w polityce fiskalnej z punktu widzenia wyceny aktywów. Zaproponowano ogólny dynamiczny model równowagi, w którym sektory publiczny i prywatny współistnieją ze sobą. W efekcie powstała nowa, bazująca na modelu miara niezgodności fiskalnej, szacowanej na podstawie dużych przekrojów prognoz dotyczących przyszłych deficytów budżetowych. Także w tym przypadku kalibracja jednej z wersji pozwoliła na uzyskanie zgodności z danymi. Projekt IMPC przyniósł wiele nowych informacji na temat implikacji wyceny aktywów, międzynarodowych rynków finansowych i niepewności polityki fiskalnej.