Los leków chiralnych
Cząsteczek chiralnych nie można nałożyć na ich lustrzane odbicie i takie stereoizomeryczne pary nazywa się enancjomerami. Dotychczas większość badań nad związkami chiralnymi opierała się na nieprawidłowym założeniu, że enancjomery zachowują się identycznie w środowisku. Enancjomery różnią się jednak właściwościami biologicznymi, więc ryzyko niedoszacowania lub przeszacowania toksyczności podczas oceny zagrożenia środowiskowego jest zatem duże. Matryce próbek środowiskowych są również bardzo złożone i zróżnicowane. Aby rozwiązać ten problem, naukowcy pracujący nad projektem CVME (Chiral veterinary medicines in the environment) przeanalizowali enancjoselektywną toksyczność leków chiralnych mających wpływ na środowisko. Opracowano i zweryfikowano trzy metody analizy wielu pozostałości na podstawie technik mikroekstrakcji próbek i chromatografii cieczowej ze spektrometrią mas w celu kwantyfikacji leków chiralnych i ich metabolitów. Leki zawierały następujące anality: amoksycylinę, ampicylinę, karprofen oraz metyloprednizolon, które są używane w leczeniu zwierząt i ludzi. Naukowcy ponadto opracowali trzy inne metody analizy wielu pozostałości, które są bardzo obiecujące w kontekście zastosowań uwzględniających analizę środowiskową związków chiralnych. Do wyczerpującego badania wpływu środowiskowego i trwałości wybranych leków chiralnych użyto próbek środowiskowych z wody napływającej, ścieków wypływających oraz osadu czynnego. Co więcej, próbki pobierano przez okres sześciu miesięcy, aby uzyskać obraz wpływu środowiskowego leków chiralnych i identyfikacji kluczowych zanieczyszczeń. Wyniki badań są alarmujące, ponieważ wykazano, że wiele badanych leków chiralnych jest szeroko rozpowszechnionych w środowisku i mają one różny stopień ekotoksyczności. Te wyniki podkreślają konieczność dalszych badań w celu pełnego wyjaśnienia wpływu leków chiralnych na środowisko i wypracowania lepszych norm prawnych do dokładniejszej oceny zagrożeń środowiskowych.
