Interakcje między ludźmi i ptakami w średniowiecznej Europie
Kurczęta zostały najpierw udomowione w Azji, gdzie były głównym ptactwem w gospodarstwach przez tysiące lat. Mimo, że kurczęta stały się popularne w całej Europie, w czasach rzymskich brak jest pisemnych źródeł odnośnie szczegółów praktyki hodowlanej z tamtych czasów. Finansowany przez Unię Europejską projekt HUBIR (Interakcje pomiędzy ludźmi i ptakami od czasów Rzymian do końca Średniowiecza: Włochy i Anglia w ich europejskim kontekście) badał wykorzystanie ptaków. Badacze skupili się na brytyjskim i włoskim wykorzystaniu ptaków od czasów Rzymian do późnego Średniowiecza. Część włoska projektu nastawiona była głównie na miejskie i wiejskie lokalizacje, podczas gdy dla Anglii nacisk został położony na lokalizacje kościelne. Zespół używał innowacyjnych, nowych metod analizy kości, które dostarczały danych dotyczących biometrii, stosunku płci i technik rzeźniczych. We Włoszech dowody płynące z projektu HUBIR dokumentują znaczenie kurcząt jako źródła żywności w kontekście wsi w okresie Średniowiecza. Dane anatomiczne i wiekowe również wykazują wzrost hodowli kurcząt w miastach od 13-tego wieku. Na obszarach wiejskich kury były głównie wykorzystywane dla jaj i były zabijane kiedy przestawały je nieść. Jednakże dowody z miast prezentują konsumpcję kur, które nadal znosiły jaja. Zespół doszedł do wniosku, że takie kury były zabijane dla zaspokojenia zapotrzebowania rynku w mieście, podczas gdy jaja były głównie produkowane na wsi i dostarczane do miast. Lokalizacje angielskie wykazały podobne praktyki gospodarowania jak włoskie obszary wiejskie. Dowody anatomiczne wykazały zróżnicowanie w wielkości i to, że największe osobniki znane były we Włoszech od wczesnego średniowiecza. Wygląda na to, że wielkość kurcząt uległa następnie zmniejszeniu. Kurczęta angielskie zaczęły powiększać swój rozmiar od późnego Średniowiecza i kontynuowały wzrost w okresie po Średniowieczu. Wyniki projektu wykazały rosnące znaczenie gęsi podczas Średniowiecza, podczas gdy użycie kaczek i gołębi pozostało niewielkie. W niektórych przypadkach dowody sugerują miejscową hodowlę. Wiek ptaków w czasie uboju świadczy o ich specjalnym wykorzystaniu, na przykład gęsi, którym pozwalano żyć dłużej z uwagi na wykorzystanie ich piór. Od 11-go wieku, zarówno we Włoszech jak i w Anglii gołębie stały się regularnym elementem diety klasy wyższej. Zilustrowanie przez projekt HUBIR zmian wzorców wykorzystania ptaków odkryło dawno zaginione aspekty średniowiecznego życia.
