Utrata satelity CryoSat z powodu awarii w trakcie startu
Wieczorem 8 października Europejska Agencja Kosmiczna (ESA) oficjalnie poinformowała, że wystrzelenie satelity CryoSat zakończyło się niepowodzeniem. Według władz rosyjskich przyczyną awarii była nieprawidłowość w sekwencji startowej. Wstępna analiza wskazuje, że pierwszy etap startu odbył się zgodnie z planem; satelita został wyniesiony przez rosyjską rakietę przerobioną z międzykontynentalnego pocisku balistycznego Rockom, wystrzeloną z rosyjskiego kosmodromu w Plesiecku. Później jednak, mniej więcej w momencie planowanego wejścia satelity na docelową orbitę, kontroli naziemnej nie udało się nawiązać z nim kontaktu. Według wyjaśnień przedstawicieli ESA, drugi etap przebiegał prawidłowo do czasu, kiedy miało nastąpić wyłączenie głównego silnika. Z powodu braku polecenia z pokładowego systemu kontroli lotu, silnik główny działał nadal aż do wyczerpania pozostałego paliwa. W rezultacie tego nie doszło do oddzielenia drugiego członu od górnego członu rakiety. Połączony zespół dwóch członów rakiety i satelity CryoSat wpadł do morza w okolicach bieguna północnego - w planowanej strefie lądowania - bez skutków dla obszarów zamieszkanych. W celu zbadania dokładnych przyczyn awarii władze rosyjskie powołały komisję śledczą. Wyników jej prac należy oczekiwać za kilka tygodni. CryoSat był pierwszym z serii sześciu satelitów ESA o nazwie �Earth Explorer�, przeznaczonych do małych misji badawczych zajmujących się najważniejszymi problemami środowiska, w ramach programu ESA �Living Planet Programme�. ESA stoi teraz przed koniecznością podjęcia decyzji o przyszłości tych misji. Prace nad CryoSat, od opracowania koncepcji do gotowości do startu, trwały zaledwie sześć lat. Satelita przeznaczony był do dokładnego monitorowania zmian grubości polarnych pokryw lodowych i lodu pływającego; obserwacje prowadzone przez trzyletni okres trwania misji miały dostarczyć rozstrzygających dowodów na temat tempa topnienia pokrywy lodowej w wyniku globalnego ocieplenia. Poprzednie satelity mogły jedynie szacować grubość lodu pływającego. Koncepcja leżąca u podstaw misji CryoSat - zatwierdzona w 1999 r. - ma być wkładem w bieżącą debatę na temat globalnego ocieplenia i wpływu, jaki może ono wywierać na podbiegunowe masy lodu.