Projekt NILE ma się zająć barierami o charakterze naukowym utrudniającymi opłacalną produkcję bioetanolu
Celem NILE, nowego zintegrowanego projektu dotyczącego bioetanolu, jest zaproponowanie najlepszych procesów technologicznych umożliwiających opłacalną produkcję z lignocelulozy czystego bioetanolu, który można stosować w spalinowych silnikach lokomocyjnych. Obniżając koszt produkcji bioetanolu wytwarzanego z lignocelulozy, do poziomu sprawiającego, że technologia ta stanie się dla Europejczyków interesująca z handlowego punktu widzenia, NILE ma za zadanie wesprzeć starania na rzecz zapobiegania zmianom klimatycznym, opracowania zrównoważonych, przystępnych cenowo i stabilnych dostaw energii dla Europy oraz promowania wzrostu przemysłowego i rozwoju obszarów wiejskich. - Bioetanol jest odnawialnym paliwem transportowym, które można mieszać z benzyną lub nawet stosować w czystej postaci w celu ograniczenia gromadzenia się dwutlenku węgla w atmosferze - wyjaśnia Katharina Krell, sekretarz generalny europejskiej agencji centrów badawczych energii odnawialnych (EUREC) i partner w projekcie NILE. - Bioetanol powoduje powstawanie bardzo niskiej emisji netto gazów cieplarnianych, zwłaszcza, gdy jest wyprodukowany z surowców takich, jak lignoceluloza, stąd zapobiega zmianom klimatycznym. Dwutlenek węgla (CO2) jest głównym gazem odpowiedzialnym za efekt cieplarniany. Emisje pochodzące z europejskiego sektora transportu rosną, głównie wskutek zwiększenia ruchu w transporcie drogowym. Ponadto zapotrzebowanie na energię ze strony transportu drogowego może wzrosnąć o kolejne 50 procent do roku 2020. W pakiecie przepisów, przyjętych przez Unię Europejską w celu osiągnięcia trzech celów tj. zapewnienia europejskich dostaw energii, zminimalizowania zmian klimatycznych i pobudzania konkurencyjności europejskiej, w sektorze transportu, dyrektywa dotycząca biopaliw wymaga, aby do 2010 r. paliwa ze źródeł odnawialnych stanowiły 5,75 procent paliw transportowych ogółem. Bioetanol jest obecnie wytwarzany z takich surowców, jak trzcina cukrowa czy burak cukrowy bądź skrobia zbóż. Biomasa lignocelulozowa (lignocellulosic biomass - LCB), która obejmuje rolnicze i leśne pozostałości i materiały odpadowe, ma tę przewagę, że daje większe możliwości wyboru, jeżeli chodzi o potencjalny wsad, który nie koliduje z wykorzystaniem terenów pod uprawę ukierunkowaną na produkcję żywności i że będzie tańsza niż tradycyjne źródła bioetanolu. Ponadto w granicach Europy znaleźć można obfite zaopatrzenie w biomasę lignocelulozową, tak więc omawiane rozwiązanie oznaczałoby wkład w realizację celu geopolitycznego, jakim jest redukcja importu energii. Jednakże prace nad metodami przetwarzania LCB na biopaliwa zostały wstrzymane, jak dotąd, ze względu na przeszkody natury ekonomicznej i technicznej. NILE jest pierwszym europejskim projektem zajmującym się całym łańcuchem produkcji bioetanolu. Skupia 21 podmiotów przemysłowych i badawczych z 11 krajów europejskich, posiadających wzajemnie uzupełniającą się wiedzę fachową i doświadczenie obejmujące cały łańcuch produkcji i stosowania bioetanolu. W projekcie uczestniczy również producent samochodów, jako przedstawiciel odbiorców końcowych bioetanolu. Projekt NILE koordynuje francuski instytut zajmujący się ropą naftową (IFP, Institut Français du Pétrole). Ogólny budżet projektu wynosi 12,8 miliona euro, z czego 7,7 miliona euro pochodzi z szóstego programu ramowego Komisji Europejskiej w dziedzinie badań i rozwoju technologicznego (6. PR). W ramach projektu NILE zostaną opracowane, zbadane i ocenione nowe technologie umożliwiające efektywne przetwarzanie lignocelulozy na bioetanol (w procesie hydrolizy i fermentacji). Sprawdzenie tych technologii nastąpi w jedynym tego rodzaju zintegrowanym zakładzie doświadczalnym w celu uzyskania wiarygodnych danych umożliwiających globalne oceny, uwzględniające aspekty społeczno-ekonomiczne i związane ze środowiskiem naturalnym, jak również w celu zaprojektowania przyszłej jednostki pokazowej. Kluczowe wyzwania w tym projekcie polegają na uzyskaniu obniżki kosztu enzymatycznej hydrolizy lignocelulozy do postaci cukrów ulegających fermentacji, przy wykorzystaniu nowo stworzonych systemów enzymów, usunięciu aktualnych nieodłącznych ograniczeń w procesie konwersji cukrów, ulegających fermentacji, do etanolu oraz walidacja stworzonych systemów enzymów i szczepów drożdży w całkowicie zintegrowanym zakładzie doświadczalnym. - W założeniu projekt ten ma spowodować powstanie nowych patentów i możliwości komercjalizacji - wyjaśnia Guido Zacchi, profesor inżynierii chemicznej w Lund Institute of Technology. Projekt opiera się na jedynym tego typu zakładzie doświadczalnym prowadzonej przez Etek, w Örnsköldsvik (Szwecja), gdzie badane technologie można przetestować w znaczącej skali, umożliwiającej ocenę ich oddziaływania na poziom kosztów i na środowisko naturalne.