Wyniki badania wskazują, że skuteczne nauczanie przedmiotów ścisłych zaczyna się od kształcenia nauczycieli
W nowym badaniu analizującym polityki w zakresie edukacji dotyczące nauczania przedmiotów ścisłych w szkołach w 30 krajach Europy, EURYDICE - sieć informacji o edukacji w Europie - zaapelowała o zwrócenie większej uwagi na doświadczenie i kwalifikacje osób kształcących nauczycieli przedmiotów ścisłych. Przygotowywanie nauczycieli nauk ścisłych stanowi główne ogniwo między teorią a praktyką nauczania przedmiotów ścisłych na poziomie szkół podstawowych i niższych średnich. Osoby kształcące nauczycieli odgrywają główną rolę w przekazywaniu koncepcji nie tylko na temat treści nauczania, ale i metod. A zatem, według autorów badania, ciekawe będzie przyjrzenie się kwalifikacjom i doświadczeniom osób kształcących nauczycieli przedmiotów ścisłych. W trakcie badania ustalono, że w 20 na 30 zbadanych krajów polityki w zakresie edukacji określają poziom kwalifikacji wymaganych do kształcenia nauczycieli przedmiotów ścisłych. W większości przypadków wymaga się magisterium, chociaż w niektórych krajach wystarcza tylko licencjat. W Estonii, Grecji, Portugalii i Czechach wymaga się doktoratu od osób kształcących nauczycieli przedmiotów ścisłych. Jednak, jak ustalono w badaniu, wiele z tych wymagań odnosi się tylko do kształcenia nauczycieli przedmiotów ścisłych dla szkół średnich niższego szczebla, a w stosunku do szkół podstawowych nie ma takich wymagań. Tak jest w przypadku Hiszpanii, Włoch, Luksemburga, Holandii, Austrii i Portugalii, gdzie nie określono takich wymagań. Jeśli chodzi o przygotowanie pedagogiczne, w badaniu ustalono, że w 14 ze zbadanych krajów wymaga się od osób kształcących nauczycieli przygotowania pedagogicznego, natomiast w pięciu innych krajach jest to zalecane. Jednak tylko w niewielu krajach, a mianowicie w Danii, Bułgarii, Rumunii i na Cyprze, wymaga się specjalnych kwalifikacji do kształcenia nauczycieli. Najczęściej wymaga się, żeby osoby kształcące nauczycieli same miały doświadczenie w pracy nauczycielskiej. We wszystkich zbadanych krajach, z wyjątkiem Malty, praca studentów - przyszłych nauczycieli w czasie praktyk kontrolowana jest przez pracowników szkoły, którzy w większości sami są nauczycielami. Jednak, jak wykazało badanie, tylko w niewielu krajach wymaga się od tych opiekunów przejścia specjalnego szkolenia. W Estonii, na przykład, osoby będące opiekunami przyszłych nauczycieli w czasie ich praktyki w szkole powinny mieć co najmniej pięcioletnie doświadczenie i ukończyć kurs uniwersytecki przygotowujący do podjęcia tego rodzaju obowiązków. W Rumunii muszą one przejść specjalistyczne wewnętrzne szkolenie przygotowujące do opieki nad studentami w czasie praktyk. W niektórych krajach, takich jak Belgia i Włochy, istnieją lokalne rozwiązania zmierzające do tego, żeby obowiązki nadzorowania praktyk powierzano osobom o odpowiednich umiejętnościach i doświadczeniu. Według autorów badania widoczny brak polityki w zakresie kształcenia osób kształcących nauczycieli powoduje powstawanie wątpliwości, na ile przyszli nauczyciele są przygotowani do nauczania przedmiotów ścisłych. Jest to odniesienie do faktu, że osoby kształcące nauczycieli nie mają doświadczenia w badaniach w dziedzinie edukacji, co, jak się sugeruje, może być przyczyną tego, że w kształceniu studentów - przyszłych nauczycieli przeoczono ważne dziedziny przygotowania. Przykładem tego jest wiedza o "rozumieniu zdroworozsądkowym", której, zdaniem autorów badania, brakuje w prawie połowie zbadanych systemów edukacji. Termin "rozumienie zdroworozsądkowe" odnosi się do sposobu, w jaki dzieci zaczynają sobie spontanicznie tłumaczyć różne zjawiska, a który różni się od naukowych sposobów wyjaśniania i rozumowania. Jeśli nauczycielowi nie uda się docenić tych spontanicznych interpretacji i zareagować na nie w odpowiedni sposób, uczniowie czują się mniej pewnie ucząc się przedmiotów ścisłych i uczenie to staje się mniej skuteczne. Jest to ważna okoliczność, mówią autorzy badania, ze względu na potrzebę zwiększenia zainteresowania naukami ścisłymi i zwiększenia rekrutacji na kierunki ścisłe. Inne obszary, na które zwrócono uwagę w badaniu, wymagające dalszego rozważenia przez osoby podejmujące decyzje dotyczące edukacji na szczeblu krajowym, to: zmiana programów nauczania przedmiotów ścisłych, tak żeby doświadczenia praktyczne były bardziej innowacyjne; bardziej produktywne wykorzystanie technologii informacyjnych oraz podnoszenie świadomości nauczycieli odnośnie faktu, że dziewczynki i chłopcy w różny sposób podchodzą do przedmiotów ścisłych, w celu zagwarantowania bardziej wyrównanego ze względu na płeć zaangażowania w matematykę, nauki ścisłe i technologie.