Flota oceanicznych dryfterów obserwacyjnych Argo osiągnęła zakładaną liczebność
Siedem lat po uruchomieniu projektu Argo międzynarodowa flota obserwacyjna oceanów osiągnęła zakładaną początkowo liczebność 3000 zautomatyzowanych dryfterów, rozmieszczonych na całym świecie na pozbawionych lodu obszarach głębokiego oceanu. Dryftery, umieszczone w odległości około 300 km od siebie, regularnie gromadzą informacje o temperaturze i zasoleniu do głębokości 2000 metrów, co poprawia jakość prognoz klimatycznych i poszerza wiedzę o wzajemnych oddziaływaniach oceanu i atmosfery. Początkowym zamierzeniem partnerów projektu skupiającego ponad 30 krajów - w tym kilka krajów europejskich, Stany Zjednoczone, Japonię, Chiny, Indie, Kanadę i Australię - było zrewolucjonizowanie metod gromadzenia najważniejszych informacji z górnych, ważnych z klimatycznego punktu widzenia warstw oceanów. Dryftery Argo, które dostarczają rocznie 100 000 wysokiej jakości profili temperatur i zasolenia, jak również globalne dane na temat prądów oceanicznych, już zwiększyły tempo gromadzenia danych pomiarowych - czynią to dwudziestokrotnie szybciej niż statki. Co więcej, nie występuje tu błąd sezonowej niepoprawności wskazań, ponieważ dryftery działają przez cały rok, podczas gdy pomiary dokonywane ze statków odbywają się zazwyczaj w sezonie letnim. "Najbardziej oczywistą korzyścią wynikającą z funkcjonowania systemu Argo jest wyraźne zmniejszenie niepewności obliczeń dotyczących magazynowania ciepła przez oceany", stwierdza biuro projektu Argo APO. "Obliczenia te są kluczowe dla określania tempa globalnego ocieplania klimatu i wzrostu poziomu mórz oraz dla prognoz dalszego postępu tych zmian". "Stały napływ danych z systemu Argo w połączeniu z globalnymi, satelitarnymi pomiarami z wysokościomierzy radarowych umożliwił również dokonanie ogromnych postępów w prezentacji oceanów w modelach uwzględniających atmosferę i ocean, czego efektem są sezonowe prognozy klimatyczne oraz rutynowe analizy i prognozowanie stanu warstw podpowierzchniowych oceanu. Osiągnięcia te, o których jeszcze dziesięć lat temu można było tylko marzyć, przekładają się na praktyczne zastosowania, takie jak wsparcie dla rybołówstwa czy możliwości przewidywania, co stanie się z wyciekiem ropy na otwartym oceanie". Zgromadzone dane, przekazywane niemalże w czasie rzeczywistym do centrów danych w celu ich przetworzenia, są dostępne dla każdej osoby chcącej z nich skorzystać. Odgrywają one ważną rolę w obserwacji europejskich oceanów w ramach programu globalnego monitoringu środowiska i bezpieczeństwa (GMES), który jest wspólną inicjatywą Unii Europejskiej i Europejskiej Agencji Kosmicznej. Całkowite roczne koszty operacyjne systemu Argo zamykają się w kwocie około 16,5 miliona euro i ponoszone są przez wszystkich uczestników. Ponadto partnerzy zgodzili się brać udział w utrzymaniu floty poprzez rozmieszczanie każdego roku określonej liczby nowych dryfterów. Czas użytkowania dryfterów obecnej generacji nie przekracza pięciu lat, tak więc rocznie trzeba dodawać łącznie 800 nowych, z których około 250 pochodzi z Europy. Europejskie Forum Strategiczne ds. Infrastruktur Badawczych (ESFRI) określiło europejską część siatki obserwacyjnej - Euro-Argo - jako jedną z 35 priorytetowych infrastruktur badawczych na dużą skalę. Flota Argo stanowi główny element systemu obserwacji oceanu in situ, promowanego przez Wspólną Komisję ds. Oceanografii i Meteorologii Morskiej (JCOMM) i współsponsorowanego przez Międzyrządową Komisję Oceanograficzną (IOC) UNESCO oraz Światową Organizację Meteorologiczną. Argo jest projektem pilotażowym globalnego systemu obserwacji oceanów (Global Ocean Observing System) i globalnego systemu obserwacji klimatu (Global Climate Observing System).