Budowanie mostów między naukowcami a ustawodawcami
Wiele obszarów polityki unijnej, jak np. zmiany klimatu czy ochrona środowiska, czerpie ogromne korzyści z wyników badań naukowych. Niemniej badania naukowe mogłyby wnieść do polityki jeszcze większy wkład niż dotychczas. Problem stanowi jednak wciąż stosunkowo niewiele powiązań między społecznościami naukowców i polityków. Jednakże Komisja Europejska aktywnie podejmuje działania, aby ten stan rzeczy zmienić, jak wyjaśnia Philippe Quevauviller z Dyrekcji Generalnej ds. Badań Naukowych przy Komisji Europejskiej w wywiadzie dla CORDIS News. Był zaangażowany w organizację ostatnich warsztatów, które na 2 dni zgromadziły ponad 80 naukowców i polityków, aby dyskutować nad zmianami klimatu i kataklizmami wodnymi takimi jak susze czy powodzie. Wydarzenie zostało zorganizowane wspólnie z ISDR (Międzynarodowa strategia ONZ na rzecz ograniczania zakresu klęsk żywiołowych) i nastąpiło po pierwszym spotkaniu poświęconym naturalnym zagrożeniom, które odbyło się w październiku 2009 r. "Celem było zbadanie, w jaki sposób możemy zacieśnić relacje między naukowcami a politykami" - mówi Quevauviller w wywiadzie dla CORDIS News. "Obie te społeczności często mają kłopoty z komunikowaniem się ze sobą." W czasie wydarzenia naukowcy zaprezentowali najnowsze wyniki badań naukowych, a politycy przedstawili swój punkt widzenia w tej sprawie. Co ważne obydwie grupy zaangażowały się w owocną dyskusję. "Warsztaty pokazały, że istnieje prawdziwa gotowość do budowania mostów" - zauważa Quevauviller, dodając, że uczestnicy powiedzieli mu, że w ich odczuciu to doświadczenie wiele ich nauczyło. Wydarzenie przełożyło się na liczne zalecenia dotyczące sposobu nawiązywania trwałych relacji między naukowcami a politykami. Istnieje na przykład potrzeba zbudowania efektywnych i długofalowych platform, aby zoptymalizować sposób wykorzystywania wyników badań naukowych na szczeblu międzynarodowym, europejskim, krajowym, regionalnym i lokalnym. "Potrzebujemy zrównoważonych struktur i pośredników między szczeblami unijnym i lokalnym, bo nie możemy polegać jedynie na ochotnikach" - podkreśla Quevauviller, wskazując, że system oparty na pojedynczych osobach szybko rozpada się, kiedy osoby te zmieniają pracę. W toku tworzenia konsorcjów projektowych, zespoły społeczne i polityczne powinny być zachęcane do współpracy z naukowcami zajmującymi się zagadnieniami środowiskowymi, aby poprawić transfer wyników, które mogą być istotne dla ustawodawców. Należy gruntownie przemyśleć sposób, w jaki wyniki naukowe powinny być przekazywane ustawodawcom. Pozytywnym działaniem w tym zakresie jest wprowadzenie "sprawozdań polityczno-naukowych", które dostarczają danych naukowych na tematy specyficznych zagadnień politycznych. Ostatnie sprawozdania dotyczące suszy spotkały się z zainteresowaniem instytucji środowiskowych w całej UE. Niemniej istnieje potrzeba zintensyfikowania działań na tym polu. Zdaniem Quevauvillera należy zacząć od najwyższego szczebla decydentów. "Ale jeżeli będziemy pisać rozwlekle i akademicko, to nikt tego nie przeczyta!" - zauważa. Jego zdaniem większe uznanie należy się osobom, które są w stanie "przetłumaczyć" odkrycia naukowe na język zrozumiały dla polityków i zdają sobie sprawę, że decydenci wyższej rangi są w stanie znaleźć czas na zapoznanie się jedynie z krótkimi streszczeniami odkryć. Jeżeli taki decydent zainteresuje się, to przekaże całą dokumentację odpowiedniemu zespołowi do gruntowniejszej analizy. Należy również inwestować środki w opracowanie wytycznych technicznych opisujących, jak najlepiej wykorzystać odkrycia naukowe i przekładać je na różne języki, gdyż wielu polityków może mieć trudności ze zrozumieniem dokumentu przesłanego w języku angielskim. Jednocześnie politycy powinni być w stanie zdefiniować krótko- i długoterminowe potrzeby badawcze na podstawie precyzyjnie określonych kamieni milowych polityki i komunikować te potrzeby naukowcom. Warsztaty bardzo pomogły w promowaniu relacji między naukowcami badającymi zmiany klimatu i kataklizmy związane z wodą a politykami odpowiedzialnymi za te zagadnienia na szczeblu międzynarodowym i unijnym. Dwa kolejne spotkania zaplanowano na październik - jedno na temat przystosowania się do zmian klimatu, a drugie na temat modelowania ekonomicznego kosztów łagodzenia ich wpływu.