Spis populacji daje nadzieję na ocalenie zagrożonych wyginięciem ibisów
Najnowsze badania pokazują, że światowa populacja rzadkiego gatunku ibisów szarogłowych (Pseudibis davisoni) liczy co najmniej 429 osobników, czyli o 30% więcej, niż szacowano. Odkrycie to daje nadzieję, że da się zapobiec wyginięciu tego zagrożonego gatunku. Działacze na rzecz ochrony środowiska ostrzegają jednak przed czynnikami, które wciąż zagrażają temu wspaniałemu gatunkowi ptaków. Ibisy szarogłowe żyły dawniej na rozległym obszarze południowo-wschodniej Azji. Jednak wylesianie, odwadnianie terenów podmokłych ze względu na potrzeby rolnictwa oraz łowiectwo spowodowały niemal zupełne wyginięcie tego gatunku, czyniąc go tym samym najbardziej zagrożonym gatunkiem ptaków wodnych w południowo-wschodniej Azji. Nie występuje on już w południowych Chinach, Malezji, Birmie, Tajlandii i Wietnamie. Obecnie około 90% światowej populacji tych ptaków zamieszkuje suche lasy liściaste północnej i wschodniej Kambodży, natomiast pozostałe osobniki żyją w południowym Laosie oraz we Wschodnim Kalimantanie w Indonezji. W ramach wspomnianego badania naukowcy i działacze na rzecz ochrony środowiska prowadzili prace pod przewodnictwem brytyjskiego Uniwersytetu Wschodniej Anglii (University of East Anglia, UEA). Przebadano 37 miejsc gniazdowania położonych w Kambodży. Zespół zliczył 429 ptaków, co o 30% przewyższa szacunki Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów (International Union for the Conservation of Nature, IUCN), mówiące o 330 osobnikach. Badacze uważają, że w rzeczywistości populacja może być jeszcze większa. "Przy tej rekordowej operacji zliczania okazało się, że w jednym z głównych miejsc gniazdowania żyje mniej ptaków niż w czasie poprzednich badań. Uważam, że osobniki te nie zmieniły w istotnym stopniu miejsca pobytu i prawdopodobnie w dalszym ciągu żyją w tym samym miejscu gniazdowania" - wyjaśnił Hugh Wright, doktorant uczelni UEA. "Biorąc pod uwagę poprzednie liczebności, oznacza to, że bieżąca populacja może wynosić nawet ponad 500 osobników. Odkrycie tak dużej liczby ibisów szarogłowych oznacza realny wzrost szans na ocalenie tego gatunku". Większa od oczekiwanej liczebność populacji niekoniecznie jednak oznacza jej wzrost. "Wzrost liczebności populacji lub jej odbudowa są mało prawdopodobne. Włożyliśmy w poszukiwanie ibisów wiele pracy, w wyniku czego otrzymaliśmy dokładniejsze informacje o miejscach gniazdowania, a to wpłynęło na większą wartość liczebności" - wyjaśnił Sum Phearun, asystent projektu w kambodżańskiej fundacji Zasoby Ludzkie i Ochrona Środowiska (People Resources and Conservation Foundation, PRCF). "Gatunek ten jest ciągle w wysokim stopniu zagrożony wyginięciem, w związku z czym prowadzimy dalsze prace mające na celu poznanie i ochronę ibisów". Badanie przyczyniło się także do uzyskania nowych informacji na temat rozkładu przestrzennego występowania ibisów w Kambodży. Odkryto, że ponad 170 osobników, czyli nawet 40% znanej populacji, żyje w Rezerwacie Przyrody Lomphat. Dzięki temu rezerwat stanowi drugą co do ważności lokalizację na świecie pod względem zachowania gatunku ibisa szarogłowego. Najważniejszą lokalizacją jest Kluczowy Obszar Życia Ptaków (Important Bird Area, IBA) w zachodnim Siem Pang, w którym populacja liczy ponad 200 osobników. Tymczasem działacze na rzecz ochrony środowiska ostrzegają, że przyszły los tych ptaków nie został zabezpieczony. Wiele osobników żyje poza kambodżańskim systemem obszarów chronionych, a siedliska tych ptaków są zagrożone przez plantacje, rolnictwo i projekty infrastrukturalne. Na przykład proponowana tama Srepok 3 w dolnej części rzeki Srepok spowodowałaby zalanie rezerwatu przyrody Lomphat, natomiast obszar IBA w zachodnim Siem Pang jest zagrożony wycinką drzew i przeznaczeniem terenu na plantacje. Ibis szarogłowy odznacza się długością ciała dochodzącą do 85 cm, ciemnym upierzeniem oraz charakterystycznym jasnym kołnierzykiem. Przeważnie zamieszkuje tereny podmokłe i łąki oraz lasy liściaste. Żywi się głównie płazami i niewielkimi bezkręgowcami. W czasie pory deszczowej ptaki gromadzą się w miejscach żerowania i gniazdowania, co umożliwia ich zliczenie.
Kraje
Chiny, Indonezja, Kambodża, Laos, Mjanma/Birma, Malezja, Tajlandia, Zjednoczone Królestwo, Wietnam