Nowe badania podkreślają rolę hormonów w rekonwalescencji po udarze
Europejscy naukowcy odkryli, że wysoki poziom hormonu powiązanego z układem hormonu wzrostu może znacząco wspomóc rekonwalescencję po udarze. W artykule opublikowanym w czasopiśmie Journal of Clinical Endocrinology and Metabolism, zespół z Akademii Sahlgrenska w Szwecji opisuje, jak pacjenci z wysokim poziomem hormonu IGF-I mogą lepiej przechodzić rekonwalescencję na późniejszych etapach rehabilitacji po udarze. Insulinopodobny czynnik wzrostu-I (IGF-I) to hormon występujący we krwi, który ma zwój udział między innymi we wzroście i masie kości. U osób, które regularnie gimnastykują się i cieszą się dobrym zdrowiem poziom tego hormonu jest na ogół wyższy. "Wyniki tych badań są interesujące z dwóch powodów. Po pierwsze wykazujemy powiązanie hormonu z lepszą, długofalową rekonwalescencją, przez co szansa na poprawę utrzymuje się nawet po upływie trzech miesięcy po udarze. Po drugie wiadomo, że poziom tego hormonu jest wysoki u osób, które często wykonują ćwiczenia fizyczne" - mówi adiunkt David Åberg z Akademii Sahlgrenska, współautor artykułu. "Co istotne, należy dodać, że poziom IGF-I jest kontrolowany również przez inne czynniki, takie jak hormony wzrostu, dziedziczność i odżywianie." Odkrycia opierają się na wynikach 407 pacjentów, którzy wzięli udział w "Badaniach Akademii Sahlgrenska nad udarem niedokrwiennym mózgu" (SAHLSIS). Badania objęły osoby w wieku od 18 do 70 lat, które odczuwały skutki udaru do 2 lat od ataku. Po zmierzeniu poziomu IGF-I u tych 407 osób, naukowcy wywnioskowali, że podwyższony poziom jest wyraźnie powiązany z lepszą rekonwalescencją, jeżeli jej stopień zostanie ustalony w okresie od 3 do 24 miesięcy po udarze. Odkrycia te uzupełniają wyniki wcześniejszych badań, które również wskazały na pozytywny wpływ wysokiego poziomu IGF-I na początkowy etap po udarze. Nowe badania bazują na tych wcześniejszych pracach, wykazując że pozytywny wpływ na rekonwalescencję utrzymuje się długo po wystąpieniu udaru. "Nasze wyniki mogą wyjaśnić, dlaczego chorzy, którzy więcej ćwiczą, z wykorzystaniem fizjoterapii i wysiłku fizycznego, wracają do lepszej formy po udarze. Niestety nie wiemy, ile ćwiczą nasi chorzy po udarze. To oznacza, że musimy przeprowadzić dalsze badania, w toku których zmierzmy intensywność aktywności fizycznej i poziom IGF-I, aby lepiej poznać ich dokładne powiązanie" - zauważa adiunkt David Åberg. Wyniki te mają znaczenie dla dalszych badań, które sprawdzą, czy leczenie farmakologiczne, które podnosi poziom IGF-I może poprawić długofalową rekonwalescencję po udarze. Zespół ze Szwecji jest przekonany, że istnieją dwie możliwości: leczyć pacjentów za pomocą hormonu IGF-I albo lepiej znanego hormonu wzrostu (GH), który może stymulować wytwarzanie przez organizm IGF-I. "Możliwości te trzeba przetestować w ramach starannie opracowanych testów klinicznych, aby odkryć wszelkie niepożądane skutki, które należy uwzględnić. Chodzi w szczególności o ostrą fazę udaru, jako że leczenie na etapie rekonwalescencji jest prawdopodobnie łatwiejsze i przynosi większe korzyści" - mówi David Åberg.Więcej informacji: Akademia Sahlgrenska: http://www.sahlgrenska.gu.se/english(odnośnik otworzy się w nowym oknie) Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism: http://jcem.endojournals.org/(odnośnik otworzy się w nowym oknie)
Kraje
Szwecja