Branża mody - z pewnością kolorowa, ale czy ekologiczna? Unijny projekt pomaga branży nadgonić braki
Jeszcze zanim rozpocznie się kolejny sezon, nowe tkaniny o niemal nieskończonej różnorodności kolorów zapełniają wybiegi i blogi poświęcone modzie - prawdziwe święto dla spragnionych mody. Aczkolwiek rzeczywistość jest taka, że za tę ucztę dla oka, która wiąże się z produkcją wielokolorowych tkanin, koszty ponosi środowisko, bowiem silnie zanieczyszczające barwniki przedostają się do ścieków zakładów tekstylnych. Jednak nowa technologia oczyszczania wody, opracowana w ramach unijnego projektu, może pomóc branży mody nadgonić te braki w ekologii. Nowy, bioreaktor sekwencyjny SBBGR (ang. Sequencing Batch Biofilter Granular Reactor), opracowany w toku projektu INNOWATECH (Innowacyjne i zintegrowane technologie uzdatniania ścieków przemysłowych), który otrzymał 2.750.000 EUR z tematu "Zrównoważony rozwój, zmiany globalne i ekosystemy" Szóstego Programu Ramowego (6PR) UE, pomaga w usuwaniu najsilniej zanieczyszczających komponentów barwników tekstylnych - tak zwanych opornych związków organicznych - poprzez ich rozkład za pomocą uzdatniania ozonem przed zastosowaniem innowacyjnej techniki biofiltracji ścieków. Projekt INNOWATECH, który był realizowany w latach 2006 - 2010, zgromadził naukowców z 17 instytutów partnerskich z Australii, Hiszpanii, Holandii, Niemiec, Norwegii, Szwajcarii, Szwecji, Wlk. Brytanii i Włoch. Korzyści, jakie zapewnia reaktor SBBGR to połączenie uzdatniania biologicznego z opartym na ozonie utlenianiem chemicznym, przy fizycznym rozdzieleniu tych dwóch etapów. Claudio Di Iaconi z Instytutu Badania Wody (IRSA) Włoskiej Krajowej Rady ds. Badań Naukowych wyjaśnia: "Innowacja polega na połączeniu rozkładu biologicznego i utleniania chemicznego, które to dwa procesy są wykorzystywane w tradycyjnych systemach do całkowicie odmiennych celów i na różnych etapach". W odróżnieniu od tradycyjnych systemów biologicznych, nowy filtr uzdatniania biologicznego bazuje na mikroorganizmach rozwijających się w skupiskach i jest oddzielony od zbiornika zawierającego ozon i ścieki. Ścieki są wylewane na mikroorganizmy, które przetwarzają substancje zanieczyszczające, a w każdym skupisku jest 10 razy więcej mikroorganizmów niż w przypadku tradycyjnych technologii. Di Iaconi podkreśla, że ten nowy system wytwarza 80% mniej osadu niż tradycyjne systemy biologiczne. Ilość osadu została zredukowana, gdyż mikroorganizmy mogą jedynie przetrwać w tych warunkach, ale nie są w stanie się rozmnażać. Profesor Joan Mata z Uniwersytetu w Barcelonie, Hiszpania, zauważa: "Proces biologiczny ma swoich konkurentów, między innymi powszechnie stosowane bioreaktory membranowe, które również mogą wytwarzać mniej osadu niż standardowy system osadu czynnego". Nowa technologia ma niemniej pewne negatywne aspekty, które wymagają dalszej analizy. Po pierwsze jest dosyć droga w eksploatacji, a po drugie zużywa dużo energii elektrycznej. Jednym z głównych, pozytywnych atrybutów w stosunku do konkurencyjnych, dostępnych technologii uzdatniania ścieków, jest możliwość skalowania. "Aby przekonać innych, trzeba zaprezentować coś, co już funkcjonuje w skali rzeczywistej, bowiem wraz ze zwiększaniem się systemu zwykle skokowo przybywa problemów" - twierdzi Adrián Garrido z Wydziału Gleby i Wody Commonwealth Scientific and Industrial Research Organization (CSIRO) w Canberze, Australia. "Mogą one dotyczyć różnych rzeczy, od niezdolności systemu do pochłonięcia wartości szczytowych, po wysoki poziom zużycia energii i problemy związane z konserwacją, zwłaszcza że system ten zakłada dużo napowietrzania i pompowania, co zwiększa ryzyko uszkodzeń".Więcej informacji: Instytut Badania Wody (IRSA) Włoskiej Krajowej Rady ds. Badań Naukowych: http://www.cnr.it/sitocnr/Englishversion/Englishversion.html(odnośnik otworzy się w nowym oknie)
Kraje
Australia, Szwajcaria, Niemcy, Hiszpania, Włochy, Niderlandy, Norwegia, Szwecja, Zjednoczone Królestwo