Niechaj zaświeci słońce, a za nim podążą rośliny
Leonardo da Vinci, włoski naukowiec doby Renesansu i wyjątkowy artysta, jako pierwszy odnotował w XV w. swoje spostrzeżenie, że niektóre rośliny wydają się podążać za Słońcem - nie był ostatnim. Jednak naukowe wytłumaczenie powodu tego stanu rzeczy i tego, jak do niego doszło pozostało tajemnicą dla niego i jego następców. Teraz europejski zespół naukowców mógł zbliżyć się o krok do rozwiązania tej tajemnicy. Odpowiedź, jak twierdzą badacze, tkwi w auksynie - grupie hormonów roślinnych. Wyniki badań zostały opublikowane w czasopiśmie Nature. Chociaż pytania o to, dlaczego rośliny wydają się obracać za światłem czy wspinać się do góry zamiast schodzić w dół wydają się dosyć proste, to już odpowiedzi na nie takie nie są. Naukowcy od dawna snuli teorie, że sprawcą tego zjawiska jest auksyna - grupa hormonów roślinnych, która zaintrygowała nawet Karola Darwina w XIX w. Jednak badacze nie mogli w pełni zrozumieć, jak ona funkcjonuje... aż do tej pory. Nowe badania, prowadzone pod kierunkiem naukowców z Wydziału Biologii Systemów Roślin Vrije Universiteit Brussel (VIB) i Uniwersytetu w Gandawie, Belgia, wskazują na istotną zależność w przenoszeniu auksyny w roślinie. Naukowcy ustalili, że auksyna jest przechowywana w określonych miejscach. Zespół kierowany przez Elke Barbez, pod nadzorem Jürgena Kleine-Vehna z VIB oraz Jiriego Frimla również z VIB i z Uniwersytetu w Gandawie, ustalił, że transport auksyny w roślinie odgrywa kluczową, choć złożoną, rolę. Auksyna jest pierwotnie wytwarzana w rozwijających się częściach rośliny, po czym jest przesyłana do innych części, które jej potrzebują, w tym do łodygi. Aby zoptymalizować pochłanianie promieni słonecznych przez roślinę, łodyga musi jak najszybciej wyprostować się. Wówczas więcej auksyny trafia do dolnej niż do górnej części łodygi, co przekłada się na szybszy wzrost tej części i prostowanie się łodygi. Poprzez regulowanie miejsca, do którego transportowana jest auksyna, rośliny są w stanie czerpać optymalne korzyści z lokalnych i zmieniających się warunków. Zdaniem naukowców, te odkrycia wywrą dalekosiężny wpływ i mogą również przynieść korzyści agronomom i rolnikom. Pogłębienie naszej wiedzy o auksynie może wyposażyć rolników w narzędzia do efektywniejszego prowadzenia upraw. Na przykład zwiększenie poziomu auksyny dokładnie w odpowiednim momencie i miejscu może przynieść lepszy wzrost i wyższe plony - utrzymuje zespół. Poza uzyskaniem wsparcia z VIB i Uniwersytetu w Gandawie, badania zostały wspólnie dofinansowane przez Wiedeńską Fundację Nauki i Technologii (WWTF) w Austrii, Agencję Innowacji poprzez Naukę i Technologię (IWT) w Belgii, program Odyseusz Fundacji Naukowej Flandrii w Belgii, Szwajcarski Fundusz Krajowy oraz Ministerstwo Edukacji, Młodzieży i Sportu Czech.Więcej informacji: VIB: http://www.vib.be Uniwersytet w Gandawie: http://www.UGent.be Nature: http://www.nature.com/
Kraje
Belgia