Analiza trylogii "Gwiezdne wojny" przez pryzmat teorii względności Einsteina
Jedno z najbardziej klasycznych ujęć z trylogii "Gwiezdne wojny" zostało rozłożone na czynniki pierwsze i przeanalizowane z punktu widzenia szczególnej teorii względności Einsteina. Grupa studentów czwartego roku fizyki na Uniwersytecie w Leicester obliczyła, że choć statek Sokół Millennium "przeskakuje do prędkości światła", w rzeczywistości Han, Luke i Leia nie zobaczyliby światła gwiazd rozciągającego się wzdłuż statku w efektownym, filmowym stylu. Ustalenia te zostały opublikowane w dorocznym wydaniu Journal of Physics Special Topics Uniwersytetu w Leicester wraz z oryginalnymi abstraktami napisanymi przez studentów fizyki, kończących swoje czteroletnie studia magisterskie. Jeden z nich, Riley Connors, zauważa: "Jeżeli Sokół Millennium istniałby naprawdę i mógłby poruszać się tak szybko, to z pewnością byłyby wskazane okulary przeciwsłoneczne. Ponadto statek potrzebowałby jakiejś ochrony załogi przed szkodliwym promieniowaniem rentgenowskim". Joshua Argyle, kolejny student, dodaje: "Nasze wnioski co do skutków oparły się na szczególnej teorii względności Einsteina i choć nie jest to być może nasza codzienność, Han Solo i jego załoga z pewnością powinni znać ich implikacje". W trylogii "Gwiezdne wojny", statek kosmiczny jest wyposażony w hipernapęd, umożliwiający załodze zbliżenie się do prędkości światła. Kiedy w statku pędzącym przez galaktykę włączony jest hipernapęd, gwiazdy na niebie rozciągają się przed oczami bohaterów. Jednak studenci ustalili, że tak naprawdę nie byłoby śladu gwiazd z powodu efektu Dopplera - zjawiska wywoływanego przez źródło promieniowania elektromagnetycznego, także widzialnego światła poruszającego się w kierunku obserwatora. Ten sam efekt powoduje, że tonu sygnału karetki podnosi się im jest ona bliżej. W toku dalszej analizy studenci odkryli, że intensywne promieniowanie rentgenowskie gwiazd odpychałoby statek, doprowadzając do jego spowolnienia. Ciśnienie oddziałujące na statek byłoby porównywalne do tego na dnie Oceanu Spokojnego. Prowadzący przedmiot, dr Mervyn Roy, wykładowca na Wydziale Fizyki i Astronomii Uniwersytetu w Leicester, powiedział: "Wiele artykułów publikowanych w naszym czasopiśmie poświęconych jest tematom zabawnym, aktualnym i nieco szalonym. Nasi studenci czwartego roku są po prostu niesamowicie kreatywni! Aby zostać badaczem w dziedzinie fizyki - czy to w środowisku przemysłowym czy akademickim - trzeba się wykazać pewną wyobraźnią, nieszablonowym myśleniem i właśnie ten moduł stwarza studentom możliwości do takich ćwiczeń". Dodaje: "Większość naszych magistrantów zamierza poświęcić się karierze naukowej, której znaczna część poświęcona będzie publikacjom naukowym - redagowaniu i publikowaniu artykułów oraz pisaniu recenzji oraz odpowiadaniu na nie. To kolejny obszar, w którym moduł jest naprawdę pomocny. Zważywszy na fakt, że Physics Special Topics jest prowadzony jak profesjonalne czasopismo, studenci mają szansę rozwijać swoje umiejętności, które przydadzą im się w kontaktach z renomowanymi periodykami w przyszłości".Więcej informacji: Journal of Physics Special Topics Uniwersytetu w Leicester: http://www2.le.ac.uk/offices/press/press-releases/2013/january/star-wars-what-would-hyperspace-travel-really-look-like Uniwersytet w Leicester http://www.le.ac.uk/
Kraje
Zjednoczone Królestwo
