Opieka w czasach COVID-19: pracownicy seksualni w Paryżu

Zespół projektu CosmopolitanCare zajmował się nigeryjskimi pracownikami seksualnymi pracującymi na obrzeżach Paryża podczas rygorystycznych lockdownów związanych z COVID-19, aby lepiej zrozumieć ich sytuację i możliwości emancypacji.

Zdrowie

Migranci z globalnego Południa do Europy czasami parają się prostytucją, pod przymusem lub dobrowolnie, co wśród naukowców i decydentów budzi obawy dotyczące zdrowia publicznego i bezpieczeństwa. „Wybuch pandemii był punktem zwrotnym dla wielu osób zajmujących się prostytucją i sprawił, że w ich życie wkradła się jeszcze większa niepewność”, mówi Brigida Proto, koordynatorka projektu CosmopolitanCare. Zespół projektu prowadzonego przez Szkołę ds. Zaawansowanych Badań nad Naukami Społecznymi(odnośnik otworzy się w nowym oknie) (EHESS) we Francji, skupiał się na interakcjach między pracownikami socjalnymi a nigeryjskimi pracownicami seksualnymi żyjącymi w Paryżu.

Dostosowanie etnografii do COVID-19

Badania nad prostytucją i zdrowiem publicznym tradycyjnie opierają się podejściu jakościowym lub ilościowym. Według Proto, taki podział na obserwatorów i obserwowanych może skutkować uzyskaniem nierzetelnych wyników. Dlatego wspierany przez działania „Maria Skłodowska-Curie”(odnośnik otworzy się w nowym oknie) projekt został zaprojektowany zgodnie z zasadami etnografii i badań partycypacyjnych. „Etnografia umożliwia naukowcom doświadczenie codziennego życia, natomiast badania partycypacyjne pozwalają na wymianę doświadczeń”, wyjaśnia Proto. Niestety, restrykcje wprowadzone w szczycie pandemii spowodowały, że Proto musiała zmodyfikować swoje podejście. „Skupiłam się na tworzeniu sieci kontaktów, zarówno na poziomie lokalnym, jak i międzynarodowym, korzystając ze środków cyfrowych”, dodaje Proto. Proto przeszła szkolenie jako wolontariuszka stowarzyszenia wspierającego uchodźców i migrantów przebywających w Paryżu – Aux captifs, la libération(odnośnik otworzy się w nowym oknie) (strona internetowa w języku francuskim). Podczas lockdownów pracowała jako kierowca i uczestniczyła w udzielaniu pomocy socjalnej wraz z pracownikami socjalnymi i pracownikami ochrony zdrowia podczas patroli ulicznych. „Dzięki współpracy ze stowarzyszeniem zyskałam zaufanie. Widziałam codzienne problemy tych kobiet, takie jak skutki przemocy ze strony klientów i konsekwencje braku odpowiedniego prawodawstwa”, mówi Proto.

Oddolne inicjatywy opiekuńcze

Proto zwraca uwagę, że pandemia w pewnym sensie stworzyła wyjątkową szansę. „Byłam świadkiem tego, jak stan zagrożenia zdrowia publicznego wpłynął na możliwości emancypacji”, mówi. Według Proto pandemia skłoniła niektórych pracowników seksualnych do przejścia z prostytucji ulicznej na internetową, co wzbudza obawy związane z kwestiami opieki społecznej. Przytacza ona konkretne przykłady oddolnych inicjatyw opiekuńczych. Na przykład jedno ze stowarzyszeń transseksualnych pracowników seksualnych szybko utworzyło fundusz opieki społecznej przed pierwszym lockdownem w Paryżu: dostarczało apteczki i paczki żywnościowe oraz stworzyło sieć solidarnościową, by zapewnić miejsca zamieszkania. Podczas pobytu w Aux captifs, la libération Nigeryjki brały udział w inicjatywach wspierających poczucie własnej wartości i dbanie o siebie, takich jak zajęcia dla ofiar przemocy oparte na sztuce i wsparcie dla kobiet żyjących z HIV. „Wydaje się, że pojawia się nowe, holistyczne podejście do opieki społecznej, oparte na medycynie zapobiegawczej i świadomości specyficznego ryzyka związanego z prostytucją”, zauważa Proto. Pandemia spowodowała, że niektórzy zdecydowali się na całkowitą rezygnację z prostytucji. Według Proto podczas pierwszego lockdownu w Paryżu zainteresowanie wyjściem z prostytucji wzrosło ponad dwukrotnie. „Nigeryjskie kobiety, które spotkałam, nie były ani biernymi ofiarami handlu ludźmi, ani dumnymi pracownicami seksualnymi, raczej starały się znaleźć równowagę pomiędzy tradycjami a chęcią emancypacji”, dodaje Proto.

Nowe spojrzenie na handel ludźmi

W projekcie CosmopolitanCare zakwestionowano powszechny pogląd, że handel ludźmi to przede wszystkim kwestia związana z międzynarodowymi prawami człowieka oraz krajowymi systemami wymiaru sprawiedliwości. Nacisk położono na opiekę społeczną w miastach. „Staramy się podkreślić, że reagowanie na trudne sytuacje, takie jak pandemia COVID-19, w coraz większym stopniu będzie opierać się na nowych formach współpracy między władzami lokalnymi, instytucjami i społeczeństwem obywatelskim”, mówi Proto. Proto skupi się teraz na etnograficznych obserwacjach procedur udzielania azylu oraz na przeglądzie dokumentacji prawnej w celu zbadania, w jaki sposób procedury wymiaru sprawiedliwości wpływają na kwestie zdrowia publicznego i emancypacji nigeryjskich kobiet. Uczona będzie także prowadzić badania we współpracy z ekspertem ONZ ds. polityki dotyczącej handlu ludźmi, z programem „Safer Cities” prowadzonym przez Program Narodów Zjednoczonych ds. Osiedli Ludzkich(odnośnik otworzy się w nowym oknie) oraz z Europejskim Forum ds. Bezpieczeństwa Miejskiego w Paryżu(odnośnik otworzy się w nowym oknie).