Analiza społecznych skutków nowych technologii dotykowych
Twórcy nowych generacji zaawansowanych technologii starają wprowadzić do nich zmysł dotyku jako element komunikacji cyfrowej, wykraczając poza samo wykorzystanie ekranów dotykowych do aktywacji urządzeń. „Przykładem mogą być dotykowe urządzenia ubieralne, takie jak bransoletki, pierścienie i koszulki, które umożliwiają nam komunikację z bliskimi lub przytulanie ich na odległość”, wyjaśnia koordynatorka projektu IN-TOUCH Carey Jewitt z University College London w Zjednoczonym Królestwie. „Powstają też systemy wirtualnej rzeczywistości, które umożliwiają zdalne dotykanie w ramach rozrywki lub nauki, a także dotykowa robotyka wspierająca czynności związane z opieką i pracą”.
Nowe możliwości
Aby jednak móc tworzyć przydatne cyfrowe funkcje dotykowe, twórcy technologii muszą lepiej zrozumieć, czego ludzie tak naprawdę potrzebują i co czują. Jewitt podkreśla także niewielką liczbę badań nad tym, co cyfrowy dotyk może faktycznie oznaczać dla społeczeństwa. „Jak może wyglądać zdalne przytulanie się?”, pyta. „Złożoność dotyku wymaga wykorzystania badań społecznych, co oznacza konieczność prowadzenia interdyscyplinarnych prac”. Założeniem projektu IN-TOUCH było zatem wczesne i pełniejsze wykorzystanie aspektów społecznych w rozwoju technologii dotykowych nowej generacji. Zespół chciał dokładniej zrozumieć społeczny charakter dotyku odbywającego się za pośrednictwem technologii cyfrowych, a także jego konsekwencje i wpływ na komunikację między ludźmi.
Nowy obszar technologii cyfrowych
Projekt, wsparty przez Europejską Radę ds. Badań Naukowych, rozpoczął się od sporządzenia mapy tego szybko zmieniającego się, złożonego obszaru cyfrowego. „Aby uporać się z tą zmieniającą się złożonością, skupiliśmy się na 12 konkretnych cyfrowych technologiach dotykowych opracowywanych lub wykorzystywanych w kontekstach społecznych, w których dotyk faktycznie ma znaczenie”, dodaje Jewitt. „Były to na przykład cyfrowe urządzenia dotykowe opracowywane do zdalnej komunikacji osobistej, bioczujnikowe ubieralne urządzenia do monitorowania niemowląt, kształtujące dotyk między rodzicem i dzieckiem w domu, a także roboty dotykowe wykorzystywane w zakładach przemysłowych”. Aby poznać doświadczenia dotykowe ludzi, oprócz badania ich interakcji z prototypowymi urządzeniami zespół stworzył środowiska badań partycypacyjnych. W ich ramach przygotowano wspólnie z artystami wystawę, filmy krótkometrażowe, performance i teledysk. Jewitt z zespołem odkryli, że gdy chodzi o dotyk, użytkownicy często sięgają do doświadczeń związanych ze wspomnieniami, wyobraźnią i metaforami dotykowymi, i pokazali, jak świat cyfrowy fundamentalnie zmienia nasze pojęcie dotyku. Zespół zaangażował również inżynierów, informatyków i projektantów, aby opisać, zbadać i krytycznie przeanalizować potencjał komunikacyjny i społeczne konsekwencje cyfrowego dotyku.
Społeczny wymiar dotyku
Poprzez zgromadzenie i przekazywanie tych wniosków badawczych projekt IN-TOUCH pomógł włączyć społeczny wymiar cyfrowego dotyku do głównego nurtu. Wczesne przewidywanie możliwych kwestii społecznych i obaw użytkowników może pomóc projektantom uniknąć problemów na dalszych etapach tworzenia urządzeń. Jewitt i jej zespół liczą, że prace prowadzone w ramach projektu zapoczątkują bardziej świadome społecznie i zorientowane na użytkownika badania nad cyfrowym dotykiem i jego projektowaniem. W tym celu zespół IN-TOUCH opracował zestaw narzędzi, który ma pomagać projektantom w wykorzystywaniu funkcji dotykowych w badaniach projektowych oraz w uwzględnianiu faktycznych potrzeb użytkowników końcowych. „Owocem projektu są też liczne artykuły, z których wiele zostało opublikowanych w czasopismach informatycznych, tak by dotrzeć z informacjami o wnioskach z projektu bezpośrednio do tych, którzy projektują cyfrowe technologie dotykowe przyszłości”, mówi Jewitt. „Obecnie piszemy także książkę, która będzie głosem za pełnym wykorzystaniem społecznego znaczenia dotyku i przyszłością cyfrową, jaka się z tymi wiąże”.
Słowa kluczowe
IN-TOUCH, cyfrowe, dotyk, komunikacja, robotyka, urządzenia ubieralne, wirtualna rzeczywistość
