Kurs na uszczelnienie cywilnego nadzoru morskiego
Obecnie dostępnych jest wiele komercyjnych systemów monitorowania przeznaczonych dla lądowych i morskich środowisk i zasobów. Jednak ich integracja z zadaniami straży przybrzeżnych, które prowadzą operacje nadzoru morskiego w celu zwalczania przemytu migrantów, handlu narkotykami i innych zagrożeń, jest niedostateczna. Na przykład branża bezzałogowych statków powietrznych (UAV) jest dobrze rozwinięta i coraz częściej znajduje zastosowanie na lądzie. Jednakże przystępne cenowo systemy nie są zaprojektowane z myślą o działaniach na morzu, a droższe systemy, używane indywidualnie przez niektóre statki, nie są zintegrowane z siecią nadzoru większego obszaru. Finansowany ze środków UE projekt COMPASS2020(odnośnik otworzy się w nowym oknie) zgromadził 16 partnerów z 9 krajów, aby stawić czoła temu krytycznemu wyzwaniu. Rozwiązania projektu umożliwiają nie ewolucję, lecz skokową zmianę — dzięki wspieranemu przez sztuczną inteligencję, skoordynowanemu, dalekosiężnemu i stałemu cywilnemu nadzorowi morskiemu, prowadzonemu dwadzieścia cztery godziny na dobę w maksymalnej rozdzielczości.
Integracja załogowych i bezzałogowych platform monitoringu
Projekt COMPASS2020 położył podwaliny pod „system systemów” poprzez ukazanie zdolności istniejących pełnomorskich jednostek patrolowych (OPV) do autonomicznego uruchamiania i obsługi pojazdów UAV oraz samosterujących pojazdów podwodnych (AUV). Pojazdy UAV i AUV znacznie zwiększają zasięg nadzoru jednostek OPV i zakres dostępnych dla nich rodzajów danych. Jednostki OPV mogą również odbierać dane z długodystansowych pojazdów UAV startujących z lądu. Według koordynatora projektu João Piedade z portugalskiej marynarki wojennej(odnośnik otworzy się w nowym oknie): „model UAV TEKEVER AR3(odnośnik otworzy się w nowym oknie) jest z łatwością wykorzystywany przez OPV. Może on dziesięciokrotnie zwiększyć zdolności obserwacyjne statku”. Te możliwości zostały potwierdzone przez projekt COMPASS2020 — a był to zaledwie początek.
Koordynowanie wielu jednostek OPV za pośrednictwem centralnego centrum dowodzenia
„Jeśli OPV nie działa w pojedynkę, lecz jest zintegrowany z szerszym systemem nadzoru wykorzystującym całość danych z sieci, obszar, który można monitorować, jest ogromny” — dodaje Piedade. Projekt COMPASS2020 umożliwił to dzięki „systemowi systemów” wykorzystującemu fuzję danych i ich udostępnianie w celu łączenia ze sobą wielu jednostek OPV w czasie rzeczywistym. Jego „niezależny integrator”, umieszczany na pokładzie jednostki OPV i w morskim centrum dowodzenia na lądzie, może odbierać dane z różnych źródeł na morzu, niezależnie od operatora lub środowiska operacyjnego (powietrznego, nawodnego i podwodnego). Integruje on w czasie rzeczywistym strumienie danych z pojazdów UAV i AUV oraz konwencjonalnych systemów monitorowania (radarów i systemów automatycznej identyfikacji) w celu zwiększenia świadomości sytuacyjnej na morzu. Na przykład wykrywający cel system radarowy po rozszerzeniu o sztuczną inteligencję może dostarczyć, oprócz lokalizacji, kierunku i prędkości, również informacji o anomalnych zachowaniach. Pojazd UAV wyposażony w system rozpoznawania obrazu może dostarczyć informacji o klasyfikacji statku (np. statek rybacki, łódź motorowa lub statek handlowy) oraz liczbie widocznych pasażerów. Morskie centrum dowodzenia nie tylko odbiera dane z jednostek OPV, ale także przesyła je do nich. Dzięki wykorzystaniu fuzji danych i sztucznej inteligencji może ono planować i optymalizować działania połączonych zasobów morskich stosownie do zagrożeń i ryzyka, koordynując aktywność wielu jednostek OPV jednocześnie.
Wypełnianie dosłownych i metaforycznych luk w nadzorze morskim
„Projekt był bardzo wymagający. Zintegrowaliśmy wiele systemów, w tym system AIRBUS, który umożliwia zautomatyzowany start i lądowanie UAV z poruszającego się OPV. Co najważniejsze, projekt COMPASS2020 wykazał, że dane z różnych dostępnych systemów powietrznych i podwodnych można zintegrować w celu utworzenia rozległej, trwałej sieci nadzoru morskiego” — podsumowuje Piedade. Piedade podkreśla nieocenioną współpracę między użytkownikami końcowymi a partnerami przemysłowymi i naukowymi, którzy pracowali razem, prezentując rozwiązania w rzeczywistych scenariuszach. Rozwiązania projektu COMPASS2020 rozszerzają zasięg obserwacji i zwiększają jej rozdzielczość czasową i przestrzenną. Większa wiarygodność i dostępność danych oraz wspierana przez sztuczną inteligencję koordynacja środków wykorzystywanych na morzu zwiększą w opłacalny sposób bezpieczeństwo i ochronę mórz.
