Odpowiedź endokrynologiczna na zanieczyszczenie
W ramach finansowanego przez WE projektu EASYRING próbowano zwiększyć poznanie poziomów zanieczyszczeń w ich środowisku, a także ich wpływu na różne gatunki. Dotknięte gatunki to m.in. organizmy wodne i lądowe, a także ludzie. Częściowym celem było zbadanie skutków hormonalnych przy różnych dawkach i opracowanie odpowiednich modeli, które umożliwiałyby przewidzenie toksyczności ogólnej. Partner projektu, Uniwersytet w Bergen, skupił się na identyfikacji nowych biomarkerów odpowiednich dla monitorowania zaburzeń hormonalnych wywoływanych przez zanieczyszczenia środowiskowe u płazów i ryb. Wybrano cztery związki modelowe — etynyloestradiol (EE2), tamoksyfen (TAM), metylodihydrotestosteron (MDHT) i flutamid (FLU). W szeregu przeprowadzonych badań wykorzystano karpia i afrykańską żabę szponiastą (Xenopus laevis). U karpia jako kandydatów na potencjalne biomarkery wyizolowano trzy białka. Na podstawie tej grupy białek do dalszych testów walidacyjnych wyhodowano w sumie 6 przeciwciał poliklonalnych. U afrykańskiej żaby szponiastej badano specyficzną odpowiedź białkową po wystawieniu na działanie testowanych związków. Nowym kandydatem na białko biomarkerowe w przypadku wystawienia żaby szponiastej na działanie estrogenu było regulowane estrogenem białko Ep45. Na tym obszarze są wymagane dalsze badania mające na celu zrozumienie implikacji zakłóceń estrogenowych w patologiach i innych aspektów ogólnej roli zanieczyszczeń środowiskowych.
