Nowatorskie podejście do oceny zagrożenia sejsmicznego
Pękanie skorupy ziemskiej wywołane przez dwa silne trzęsienia ziemi w zachodniej Turcji w roku 1999 spowodowało poważne straty mienia i kosztowało tysiące ludzkich istnień. Dzięki dofinansowaniu z Programu Energii, Środowiska i Zrównoważonego Rozwoju, zespoły naukowców z wielu krajów odwiedziły miejsce katastrofy, by zebrać dane mające na celu poprawę oceny zagrożenia sejsmicznego w tym rejonie. Geofizycy ze szwajcarskiego Federalnego Instytutu Technologii w Zurichu uczestniczyli w projekcie o nazwie RELIEF. Wykorzystali on swoją ekspertyzę do lepszego zrozumienia wpływu złożonej geometrii na pękanie skorupy ziemskiej przy modelowaniu zjawisk sejsmicznych. Innym ważnym czynnikiem wnoszącym wkład było wykorzystanie rzeczywistej różnorodności przypadków przy uwzględnianiu parametrów prędkości i stanu tarcia. Przy wykorzystaniu uaktualnionych modeli opracowano nową ocenę zagrożenia przez dalsze możliwe trzęsienia ziemi, jakie mogą wystąpić w tym rejonie, zwłaszcza w pobliżu Istambułu. Po raz pierwszy w historii modele cykli trzęsień ziemi powiązane zostały z tymi modelami, które służą do przewidywania ruchów ziemi. Rezultaty tych symulacji wykazały nadzwyczajną zgodność z rodzajem trzęsień ziemi jakie obserwowano dotąd w tym regionie. Były one także zgodne nie tylko z charakterystykami poślizgu występującymi podczas tych zdarzeń, lecz także z ich rozkładem w czasie i przestrzeni. Co więcej, w odniesieniu do pękania powierzchni skorupy ziemskiej, opracowane poprawione modele umożliwiły reprodukcję ważnych różnic pomiędzy młodymi uskokami i ich bardziej dojrzałymi odpowiednikami.
