Przygotowania na najgorsze
Nie ma sposobów, by dokładnie przewidzieć, gdzie i kiedy może wydarzyć się klęska, taka jak pożar lasu, trzęsienie ziemi, czy też osuwisko − ale jednym z czynników, które mogą być kontrolowane, jest stan gotowości. Podczas krytycznych godzin poprzedzających bezpośrednio katastrofę, a także podczas jej trwania, uzyskanie niezawodnych informacji, może być, dosłownie, sprawą życia i śmierci. Zadanie finansowanego przez UE projektu Preview polegało na opracowaniu usług informacyjnych, niezbędnych do zarządzania nie tylko akcją ratunkową w przypadkach klęsk żywiołowych, lecz również zagrożeniem spowodowanym przez człowieka, takim jak wypadki przemysłowe. Takie usługi informacyjne obejmują odwzorowanie słabych punktów, ocenę ryzyka, systemy wczesnego ostrzegania oraz ocenę zniszczeń. Na przykład, w przypadkach zagrożenia, związanych z wyciekami substancji chemicznych, ekipy ratunkowe muszą wiedzieć, jakie działania mają być przedsięwzięte i gdzie należy je prowadzić. Poza świadomością, jakie czynności mogą wpłynąć na powstrzymanie wydzielania substancji, istotną sprawą jest także wielkość potencjalnie zagrożonego rejonu. Obecnie istnieje jedynie ograniczona liczba narzędzi, które mogą określić, gdzie należy spodziewać się niebezpiecznych stężeń substancji. Stężenia takie są często trudne do ustalenia. Ponadto, zebranie niezbędnych danych oraz prognozowanie może trwać kilka dni. Pomimo, iż prognoza taka może być dokładna, to jednak nie jest możliwe jej wykorzystanie podczas akcji ratunkowej. W ramach projektu Preview zostały więc opracowane bardziej zaawansowane metody, umożliwiające prognozowanie stężeń w czasie prawie rzeczywistym, w oparciu o dane uzyskane z miejsca katastrofy. W oparciu o modele, opracowane dla prognoz dotyczących wielkoskalowego rozproszenia w przypadkach wycieków pochodzących z urządzeń nuklearnych, narzędzia te zostały proporcjonalnie zmodyfikowane, by można je było wykorzystać do akcji ratunkowych prowadzonych na mniejszą skalę. Projekt prowadzony był przez główną grupę 16 partnerów, obejmującą szeroki zakres zainteresowanych instytucji, począwszy od ośrodków naukowych, a skończywszy na kręgach przemysłowych i docelowych użytkownikach. Ponadto, zaangażowano 40 zrzeszonych partnerów uczestniczących w opracowywaniu usług, oraz przystosowaniu ich do potrzeb regionalnych. Nowe usługi informacyjne były wykorzystywane i zatwierdzane przez wstępnie ustaloną grupę docelowych użytkowników w ośmiu miejscach na terenie Europy: a mianowicie we Francji, Grecji, Hiszpanii, Niemczech, Portugalii, Szwecji, Turcji i Włoszech. Okazało się, że główną korzyścią odnoszoną przez jednostki ochrony cywilnej, a także władze lokalne i regionalne, było przedstawienie dodatkowych informacji, do wykorzystania w procesie podejmowania decyzji. Do systemów tych można wprowadzać odpowiednie poziomy ryzyka, dzięki czemu zachodzi możliwość oceny prawdopodobieństwa stopnia zagrożenia, a zatem określenia najbardziej zagrożonych rejonów. Dzięki ofercie ulepszonego monitorowania rejonów zagrożenia, możliwe jest udzielenie pomocy w zapobieganiu wypadkom oraz ograniczenie zakresu ich oddziaływania.