Całodobowi ludzie – wpływ pracy zmianowej na organizm
Praca zmianowa jest obecnie powszechną praktyką, lecz zaskakująco mało wiadomo o jej wpływie na organizm na poziomie fizjologicznym i neurobiologicznym. Istoty ludzkie wykształciły wewnętrzne biologiczne rytmy zaadaptowane do cyklu noc – dzień, które mogą zostać zaburzone przez sztuczne oświetlenie i loty dalekiego zasięgu. Jednakże największe zaburzenia synchronizacji wewnętrznych rytmów ciała człowieka są spowodowane pracą zmianową. W normalnych warunkach wewnętrzny zegar jest kontrolowany przez centralny stymulator znany jako jądro nadskrzyżowaniowe (SCN), umiejscowiony w podwzgórzu mózgu. SCN synchronizuje niektóre odpowiedzi behawioralne i fizjologiczne zgodnie z określonymi porami dnia. Synchronizacja pozwala jednostce działać na optymalnym poziomie fizjologicznym i intelektualnym. Utrata synchronizacji z powodu pracy zmianowej może prowadzić do anormalnej reakcji fizjologicznej, takiej jak otyłość, obniżona zdolność mentalna oraz pogorszenie stanu w przypadku choroby. Badacze projektu Clockwork zajmowali się na szeroką skalę modelem pracy zmianowej obserwując myszy, co może zobrazować wewnętrzną desynchronizację pomiędzy SCN a rytmami hormonalnymi. Myszy były poddane różnym harmonogramom pracy zmianowej. W normalnych cyklach światło – ciemność gryzonie były aktywne i żywiły się podczas ciemnej fazy cyklu, podczas gdy aktywność SCN była zsynchronizowana z fazą jasną. W warunkach pracy zmianowej karmienie i przymusowa aktywność były przeprowadzane w trzech zmianach w cyklu światło – ciemność. Partnerzy projektu badali centralny system nerwowy i SCN myszy oraz ich metabolizm i fizjologię po poddaniu ekspozycji na różne harmonogramy pracy. Naukowcy śledzili również rytmy peryferyjnych organów myszy oraz ich zachowanie wraz z wynikami intelektualnymi.Wyniki pokazały, że cykl światło – ciemność oraz metabolizm myszy były powiązane. Myszy, które normalnie były aktywne w nocy i spały w ciągu dnia, stały się aktywne w dzień i spały nocą. Nie było to spowodowane centralnym zegarem(SCN) zmieniającym swój wzorzec aktywności, lecz spadkiem jego wpływu na wciąż nieznany, wewnętrzny stymulator, który kieruje aktywnością.