Skip to main content
Przejdź do strony domowej Komisji Europejskiej (odnośnik otworzy się w nowym oknie)
polski polski
CORDIS - Wyniki badań wspieranych przez UE
CORDIS
Zawartość zarchiwizowana w dniu 2024-06-18
The genetic basis of an exaggerated sexual ornament in the stalk-eyed fly Teleopsis dalmanni

Article Category

Article available in the following languages:

Muchówki z rodzaju Diopsidae mają haczyk na samice

Duże samce muchówek z rodzaju Diopsidae mają wyjątkowo duży rozstaw oczu, który okazuje się działać między innymi jako wabik na samice.

Oczy te umieszczone są na wydłużonych szypułkach po bokach głowy. Uczestnicy projektu Genorn przeprowadzili badania laboratoryjne i terenowe, mierząc różnice w rozstawie oczu samców tej muchówki i sporządzając mapę różnic genetycznych; posługiwali się przy tym nowoczesnymi technikami molekularnymi. Gatunkiem, który trafił pod mikroskop, był Teleopsis dalmanni. Wstępne badania sugerują, że stanowiący cechę płciową uwydatniony rozstaw oczu u samców działa jako znak jakości genetycznej, wabiąc samice. Zebrano próbki z lasów deszczowych Malezji, po czym wyodrębniono ich DNA. W jednej grupie 500 dorosłych muchówek zebranych z 11 strumieni w jednej dolinie stwierdzono, że odchylenie mejotyczne – preferencyjne wytwarzanie komórek zarodkowych – może być przyczyną zaburzenia powiązanych markerów genetycznych lub genów, które są modyfikatorami odchylenia. Druga grupa 1000 próbek składała się z samic oraz całego ich potomstwa zebranego z sześciu strumieni. Wszystkie poddano genotypizacji, a ponadto, przy użyciu mikrosatelitów, rozpoznano płeć potomstwa oraz ustalono różnice w proporcjach płci między rodzinami. W trzecim eksperymencie laboratoryjnym zebrane samce sparowano z samicami wyhodowanymi w laboratorium. Już we wczesnej fazie projektu odkryto, że duże samce T. dalmanni miały haczyki na przednich odnóżach. Małe samce i samice tej cechy nie posiadały. U samców z rodzaju Diopsidae odnóża służą do odstraszania rywali i rozstrzygają walkę. Zespół projektu Genorn opracował eksperymenty i przeprowadził zawody, aby zbadać działanie haczyków na odnóżach. Wyniki pokazały, że haczyki mogą służyć do odstraszania przeciwnika na etapie przedkontaktowym oraz do jego przytrzymywania. Warto odnotować, że szczegółowa analiza morfologiczna haczyków na odnóżach silnie korelowała z rozstawem oczu i rozmiarem osobnika. Dalsze szczegółowe badania anatomiczne pokazały, że wewnętrzne struktury odnóża pozwalają zmniejszyć siłę potrzebną do utrzymania odnóży w stanie zamkniętym, a tym samym przytrzymać odnóże przeciwnika.