Przykrawanie właściwości materiałów na poziomie molekularnym
Zespół projektu "Napędzane wiązaniem wodoru wzajemnie blokowane mechanicznie silniki molekularne" (HY3M) zajął się opracowywaniem nowych typów syntetycznych silników molekularnych napędzanych energią dostarczaną między innymi przez światło, ciepło i elektrony. Celem było ich wykorzystanie do przenoszenia efektów ruchu mechanicznego na poziomie molekularnym do świata makroskopowego. W tym finansowanym przez UE projekcie wytyczono zadania polegające na zaprojektowaniu, zsyntetyzowaniu, zbudowaniu, opisaniu i ocenie właśnie tak działających materiałów funkcjonalnych. Dlatego uczestnicy projektu starali się na specjalnych przykładach zademonstrować użyteczność koncepcji wykorzystania ruchu molekularnego na poziomie makroskopowym. Zespół HY3M pracował nad nowymi metodami i mechanizmami, które umożliwiałyby sterowanie kierunkowością submolekularnego ruchu posuwistego i obrotowego. Cel ten zrealizowano głównie przez manipulowanie interakcjami wiązań wodorowych. Szereg działań skupiało się na możliwości uzyskania oceny statycznego i dynamicznego wpływu wzajemnego blokowania mechanicznego na poziomie molekularnym. Celem projektu HY3M było także udane złożenie struktur do postaci filmów lub polimerów, które można by przetworzyć w użyteczny materiał. Na koniec prace naukowców zmierzały do lepszego rozpoznania, jak można by zaprojektować kluczowe efekty zbliżeniowe pod kątem regulowania określonych właściwości. Korzystając z wiedzy uzyskanej w toku tych działań, wytworzono materiały przejawiające szereg reakcji makroskopowych na skutek ruchu mechanicznego na poziomie molekularnym. Stworzono także syntetyczny silnik molekularny w celu wykorzystania go w przewidywanych procesach roboczych.
