Fotowoltaika z pomocą sieciom niskiego napięcia
Celem projektu "Bezpieczeństwo zaopatrzenia inwertora fotowoltaicznego: połączone zasilanie bezprzerwowe, jakość mocy i funkcja podtrzymania sieci w inwertorze fotowoltaicznym w słabych sieciach niskiego napięcia" (SOS-PVI) było opracowanie inwertora umożliwiającego wprowadzanie energii fotowoltaicznej do sieci niskiego napięcia. Autorzy projektu SOS-PVI przewidzieli szereg korzyści wynikających z zastosowania takiego podejścia. Obejmują one minimalizowanie wpływu systemów fotowoltaicznych (PV) na działanie sieci oraz planowanie, zapewnienie bezpieczeństwa i jakości zaopatrzenia w energię elektryczną do budynków z instalacją PV oraz zwiększone wnikanie PV do tych sieci. Aby spełnić cele projektu, partnerzy przeprowadzili badanie rynkowe w oparciu o dane na temat słabych sieci w Europie oraz oszacowali potencjał rynkowy dla kogeneracji rozproszonej na małą skalę i systemów stabilizacji sieci. Następnie działania te zostały wdrożone w praktyce, a prace skoncentrowały się na produkcji prototypu. Pierwszy prototyp skonstruowany, kontrolowany i przedłożony do testów wstępnych został oparty na litowo-jonowym systemie przechowywania. Skonstruowano zespół superkondensatorów i wysłano do integracji w hybrydowym systemie przechowywania i testowania, a także zaprojektowano kwasowo-ołowiowe ogniwa akumulatora i poddano wstępnym testom wydajnościowym. Po opracowaniu obudowy, dwa regulowane zaworem zespoły akumulatora kwasowo-ołowiowego poddano integracji i testowaniu w hybrydowym systemie przechowywania. Inne działania w ramach projektu doprowadziły do opracowania równoległych inwertorów, algorytmów i kilku urządzeń elektrycznych. Te ostatnie zrealizowano na podstawie badań w zakresie sterowania stroną popytową (DSM). Stworzono generator sygnałów popytowych zdolny do dostarczenia systemowi informacji na temat stanu sieci. Dzięki opracowaniu urządzenia do zautomatyzowanego sterowania popytem i urządzenia do sterowania popytem użytkownika skonstruowano dwie instalacje prototypowe. Po zakończeniu prac nad budową prototypów, członkowie zespołu przeprowadzili testy końcowe na instalacjach terenowych, zatwierdzili operacje i dokonali analizy cyklu życiowego, aby ocenić, czy osiągnięto cele w zakresie kosztów i oddziaływania na środowisko. Wyniki wskazują, że wpływ systemów hybrydowych jest wyższy z powodu większej ilości wykorzystanych materiałów i, przede wszystkim, krótszego okresu życia. Porównując koszty eksploatacyjne systemów litowych i hybrydowych, wyniki projektu ujawniają, że w okresie ponad 20 lat funkcjonowania, system litowy jest w rzeczywistości tańszy.
