Doskonalenie metody fotolizy w neurologii
Eksperymentalna technika fotolizy wykorzystuje "uwięzione" cząsteczki prekursorowe, które przenoszą fotoaktywną grupę wymagającą do aktywacji absorpcji fotonów. Substancje uwięzione obejmują od jonów i przekaźników wtórnych po neuroprzekaźniki, a za pomocą tej techniki możliwe jest precyzyjne kontrolowanie w czasie i przestrzeni zastosowania eksperymentalnej cząsteczki sygnału. Technika ta zapewnia nowe możliwości zrozumienia zaburzeń neurologicznych i metod dostarczania leków. Europejskie konsorcjum zaprojektowało projekt Photolysis w celu optymalizacji techniki fotolizy w neurologii i fizjologii komórkowej. Partnerzy pracowali nad fotochemią wzbudzania dwufotonowego, co doprowadziło do uzyskania dwóch patentów. Opracowali także dziesięć nowych sond oraz znacząco ulepszyli źródła dostępne dla wzbudzenia, jak również przestrzenną i czasową modyfikację światła wzbudzającego. Metoda została udoskonalona tak, że może ostatecznie być stosowana do odkrywania nowych leków. Poprzez modyfikację rozkładu przestrzennego wzbudzenia w mikroskopii pełnego pola, projekt badawczy Photolysis skutecznie połączył możliwości uwalniania ze środkami optycznymi. Technologia fotolizy została również przystosowana do uzupełnienia elektrofizjologicznych systemów typu łatkowych (ang. patch clamp), zapewniając unikalną funkcję badania neuroprzekaźnika w warunkach in vivo. Naukowcy projektu Photolysis zbadali w ten sposób modyfikację wyładowań sieci neuronowych przez przeszczepianie in vivo jonowych kanałów nadekspresji fibroblastów. Technologia fotolizy została również użyto do oceny zachowania szczurów cierpiących na chorobę Parkinsona po transplantacji komórek do gałki bladej przyśrodkowej (GPI) w mózgu. Rezultaty projektu obejmują nieocenione narzędzia dla neurologów, którzy chcą badać funkcję neuroprzekaźnika w warunkach in vivo, charakteryzować leki działające na różne receptory, a nawet oceniać wpływ terapii zastępowania komórek.
