Transformacja technologiczna i kobiece ciało
Współczesna nauka i technologia wkroczyły na terytorium ludzkiego ciała, dosłownie zmieniając wizerunek zewnętrzny od środka. Do dobrze znanych przykładów należą: zapłodnienie in vitro, chirurgia plastyczna czy inżynieria genetyczna. Jedną z kwestii będących wynikiem tak wyraźnej fragmentacji cielesnej jest to, że sposób postrzegania kobiecego ciała został zmieniony i przekształcony, przez co teraz ujęcia ciała w sztuce kinowej i hollywoodzkich produkcjach wydają się być groteskowe. Nie jest to nowość. Realizm groteskowy jest stylem literackim po raz pierwszy użytym przez Michaiła Bachtina (1895–1975), rosyjskiego krytyka literackiego, w jego studium francuskiego pisarza renesansowego Francois Rabelais’ego. Główną zasadą tego stylu jest to, że wszystko, co szlachetne, doskonałe i organiczne, degradowane jest do poziomu materialnego i mechanistycznego, który ma wpływ nie tylko na jednostkę, ale oddziałuje zbiorczo na całe społeczeństwo. Zespół projektu Grotesque BODY oparł swoje badanie na rozszerzeniu argumentacji Bachtina, skupiając się na kinowych ujęciach groteskowego ciała kobiecego. Wybrano szereg obrazów filmowych do analizy porównawczej, łącząc antropologię z semiotyką, przenosząc teorię feminizmu na nowe poziomy poprzez dziedziny badań filmowych i kulturowych. Wyniki badania zaprezentowano podczas czterech konferencji i sympozjów, a także opublikowano monografię na temat kinowych ujęć groteskowości ciała. Ponadto do publikacji przyjęto monografię w języku angielskim na temat kinowych ujęć groteskowości ciała, udostępniając uwzględniające kwestię płci podejście dekonstruktywne do analizy, która może służyć za narzędzie kontaktu z szerszą publicznością.
