Wielki Wybuch kontra Wielkie Odbicie
Według (klasycznej) ogólnej teorii względności Einsteina przestrzeń to kontinuum. Regiony przestrzeni można bez końca dzielić na coraz to mniejsze obszary. Podstawową ideą mechaniki kwantowej jest to, że wielkości fizyczne istnieją raczej w oddzielnych pakietach (kwantach), a nie w kontinuum. Ponadto kwanty te oraz zjawiska fizyczne z nimi związane istnieją na bardzo małą skalę (skala Plancka). Do tej pory teorii mechaniki kwantowej nie udało się "skwantować" grawitacji. Pętlowa grawitacja kwantowa (LQG) jest jedną z takich prób Przedstawia ona przestrzeń jako sieć kwantowych, przecinających się pętli wzbudzonych pól grawitacyjnych zwanych sieciami spinowymi. Sieć ta, oglądana z biegiem czasu, nazywana jest pianą spinową. LQG nie tylko zapewnia precyzyjny matematyczny obraz czasu i przestrzeni, ale także umożliwia matematyczne rozwiązanie długotrwałych problemów związanych z czarnymi dziurami i Wielkim Wybuchem. O dziwo LQG przewiduje, że Wielki Wybuch był w rzeczywistości Wielkim Odbiciem, nie osobliwością lecz kontinuum, gdzie upadek poprzedniego wszechświata zainicjował stworzenie naszego. Europejscy naukowcy zainicjowali projekt "Teoria efektywnego pola na rzecz pętlowej grawitacji kwantowej" (EFTFORLQG) w celu dalszego rozwoju tej ekscytującej teorii kandydującej do pogodzenia klasycznego i kwantowego opisu Wszechświata. Naukowcy skoncentrowali się na niezależnej od tła strukturze LQG, która wymaga, aby matematyka określająca system czasoprzestrzeni była niezależna od jakiegokolwiek układu współrzędnych lub ram odniesienia (tła). Zastosowali zarówno półklasyczne przybliżenia (aproksymacje Wentzela-Kramersa-Brillouina, WKB) oraz teorię efektywnego pola (rodzaj przybliżonej teorii pola grawitacyjnego) do analizy klasycznej geometrii przestrzeni, badania dynamiki półklasycznych stanów piany spinowej oraz zastosowania wzorów matematycznych do zjawisk astrofizycznych, takich jak czarne dziury. Wyniki otrzymane przez zespół projektu EFTFORLQG przekroczyły oczekiwania. Naukowcy przyczynili się do ustalenia LQG jako głównego pretendenta do opisu kwantowego obrazu czasu i przestrzeni zgodnego z ogólną teorią względności, co niesie ze sobą ciekawe implikacje w zakresie rozwikłania niektórych z największych tajemnic Wszechświata.
