Klasyfikacje ewolucyjnych etapów powstawania gwiazd
Spektralny rozkład energii (SED) opisujący obiekty energetyczne, które promieniują w całym widmie elektromagnetycznym, stanowił główną metodę klasyfikacji wieku i fazy ewolucyjnej młodych obiektów gwiezdnych (YSO). YSO osiągają większość masy, gdy wyizolowany, obracający się gęsty rdzeń zapada się i tworzy protogwiezdny rdzeń akrecyjny oraz dysk, który gromadzi otaczający gaz i pył międzygwiezdny za pomocą dużych sił grawitacyjnych. Ostatnie badania teoretyczne sugerują, że informacje SED nie wystarczają, aby dokładnie określić, czy YSO znajdują się we wczesnej (klasa 0) czy późnej (klasy I, II i III) fazie. Wymagane jest raczej połączenie SED i spektroskopii bliskiej podczerwieni (NIR), które umożliwia charakterystykę akreującej protogwiazdy. Uwzględniając brak pełnego badania zarówno danych SED, jak i danych NIR z YSO, europejscy naukowcy zainicjowali projekt Protostars, aby przeprowadzić pierwszy bezstronny przegląd ogromnego zbioru danych wybranych YSO klasy I i II z sześciu regionów formowania się gwiazd. Naukowcy połączyli dane spektrograficzne z Teleskopu Nowej Technologii z Europejskiego Obserwatorium Południowego (ESO) oraz Kosmicznego Teleskopu Spitzera (SST), umożliwiające stworzenie SED YSO oraz wyprowadzenie głównych parametrów gwiezdnych, w tym szybkości akrecji i wyrzutów, typów widmowych i jasności. Wyniki pokazały, że linie emisyjne YSO wskazujące na akrecję lub odpływ stanowią lepsze wskaźniki wieku niż SED oraz zapewniają podstawę do wyboru przyszłych celów obserwacyjnych.