Ocena ryzyka wystąpienia chorób irydowirusowych u europejskich ryb
Irydowirusy zawdzięczają swoją nazwę efektowi przypominającemu opalizację (ang. iridescence), jaki wywołują u silnie zakażonych owadów. Choć ich pierwotnymi żywicielami są bezkręgowce, gatunki ryb i płazów mogą również zostać zainfekowane przez irydowirusy. Ponieważ bardzo niewiele wiadomo na temat patogenezy irydowirusów u ryb, celem finansowanej przez UE inicjatywy RANA była ocena zagrożenia zakażeniem irydowirusami ogólnoustrojowymi u słodkowodnych ryb hodowlanych i dzikich oraz płazów na terenie UE. Chcąc odpowiedzieć na to pytanie, zespół projektu przeprowadził serię eksperymentalnych zakażeń próbnych na wielu ważnych europejskich gatunkach słodkowodnych ryb hodowlanych i dzikich oraz dziko występujących płazów. Opracowano immunologiczne metody diagnostyczne mające ułatwić charakterystykę patologii i patogenezy dla każdego z podatnych gatunków oraz umożliwić szybkie zdiagnozowanie w razie przyszłego wybuchu zakażenia na terenie Unii Europejskiej. Opracowano także metody molekularne na rzecz odróżniania wirusów wysoce zjadliwych od słabszych izolatów wirusowych. Poprzez zastosowanie zasad epidemiologicznych, zespół projektu zdołał opracować model oceny ryzyka do oceny wpływu wirusów i potencjalnych szlaków ich rozprzestrzeniania się. Co więcej, przeanalizowano, na ile handel zwierzętami morskimi do hodowli domowej może odpowiadać za wprowadzanie i rozprzestrzenianie się choroby. Choć do ostatecznej weryfikacji danych oceny ryzyka niezbędne są dalsze prace, w ramach projektu RANA opracowano zalecenia w zakresie przyszłych działań potrzebnych do tego, by zapobiec pojawianiu się i rozprzestrzenianiu poważnych chorób irydowirusowych w UE.
