Drukowanie części z miniaturowymi elementami
Do licznych zalet druku przestrzennego, w porównaniu z tradycyjnym odlewaniem i zgrzewaniem, należy mniejsza ilość odpadów i mniejsze zużycie energii, bardzo duża dokładność i minimalna obróbka końcowa. Najszybsze postępy dokonywane są w zakresie większych części, produkowanych dla sektorów wyrobów konsumenckich, motoryzacyjnego i lotniczego. Im dłużej jednak druk przestrzenny jest obecny na rynku i im więcej materiałów można używać przy jego pomocy, tym większy staje się jego potencjał rynkowy. Mikrowytwarzanie to kolejny etap rozwoju tej technologii, a celem finansowanego ze środków UE projektu "Digital generation of high resolution objects" (DIGHIRO) było zbadanie jego potencjału. Naukowcy badali technologie, które umożliwiłyby rozszerzenie druku przestrzennego na wytwarzanie części o elementach wielkości kilku mikrometrów. Omawiane prace doprowadziły do stworzenia prototypowego systemu druku przestrzennego o dokładności do kilku mikrometrów oraz przeanalizowania licznych zastosowań, w tym dotyczących urządzeń mikrocieczowych i lab-on-chip. Zainteresowanie drukowaniem przestrzennym miniaturowych części rośnie, szczególnie że teraz jest możliwe także przy użyciu materiałów powszechnie stosowanych w przemyśle, takich jak tytan, aluminium i wolfram. Komercjalizacja i wprowadzenie na rynek będą wymagały poprawy kontroli procesów i urządzeń. Projekt DIGHIRO wniósł wkład w ten proces dzięki dokładniejszemu zbadaniu odpowiednich technologii i stworzeniu nowego prototypu.
Słowa kluczowe
Druk przestrzenny, złożone kształty, generowanie cyfrowe, wysoka rozdzielczość
