Krajowe spojrzenia na polityki europejskie dotyczące dziedzictwa
Finansowany ze środków UE projekt ICHEUROPE ("Intangible cultural heritage policies in Europe: what 'participation' of which 'communities'?") zajął się badaniem wpływu paradygmatu dziedzictwa partycypacyjnego na instytucje krajowe. Ważnym celem badań było promowanie koordynowania polityki i działań między zaangażowanymi stronami na poziomie lokalnym, krajowym i ponadnarodowym. Uczestnicy projektu dążyli do poznania interpretacji użytych w Konwencji z 2003 r. pojęć "udziału" i "społeczności", jaką zastosowały Francja i Włochy podczas wdrażania krajowych polityk ochrony niematerialnego dziedzictwa kulturowego. Co ciekawe, koncepcje te nie zostały w Konwencji zdefiniowane, przez co ich interpretacja pozostała otwarta na wpływ struktur kulturalnych, politycznych i instytucjonalnych poszczególnych krajów. Badacze skupili się na implementacji polityk wynikających z postanowień Konwencji we Francji i Włoszech – krajach o klasycznym europejskim podejściu do ochrony dziedzictwa. Analizowano wpływ nowego paradygmatu dziedzictwa na instytucje krajowe i lokalne strony zainteresowane ochroną dziedzictwa. Podejście do polityki dziedzictwa zalecane w Konwencji UNESCO z 2003 r. wymagało zmian w krajowych ramach prawnych, a tym samym odpowiedniego dostosowania krajowych struktur instytucjonalnych i praktyk. Reforma okazała się trudna w przypadku krajów od dawna posiadających instytucje ochrony dziedzictwa o ugruntowanych metodach i kwalifikacjach naukowych i technicznych, na przykład Włoch i Francji. Badania wykazały, że paradygmat dziedzictwa będący podstawą koncepcji niematerialnego dziedzictwa kulturowego stanowi poważną innowację dla instytucji krajowych ukształtowanych przez już istniejące lokalne podejścia instytucjonalne i naukowe do dziedzictwa. Dane zebrane podczas badań terenowych we Francji i Włoszech ujawniły nowe informacje. Badacze z projektu ICHEUROPE odnotowali na przykład rozdźwięk między standardami międzynarodowymi a krajowymi praktykami instytucjonalnymi i podejściami akademickimi w zakresie identyfikowania i dokumentowania dziedzictwa kulturowego. Badania projektu przyczyniły się do lepszego zrozumienia możliwości wpływu konwencji międzynarodowej na krajowe przepisy dotyczące dziedzictwa, wykazując przy tym opór regulacji lokalnych przeciwko wprowadzaniu modeli zewnętrznych. Projekt ICHEUROPE wniósł ponadto dokładniejsze zrozumienie wprowadzonej przez UNESCO normy udziału oraz jej implikacji dla wdrażania programów dziedzictwa.