Strategie walki z niedożywieniem
Niedobór mikroelementów ma również negatywny wpływ na rozwój intelektualny i fizyczny dzieci. Pomimo państwowych interwencji niedożywienie dotyka w skali światowej około jednej trzeciej dzieci. Oliwy do ognia dolewa z drugiej strony otyłość jako kolejny problem dotyczący zdrowia publicznego. Poważnym wyzwaniem jest skuteczna realizacja opartych na naukowych dowodach polityk zmierzających do ograniczenia niedożywienia. Szczególnie ważne jest zapewnienie zbilansowanej diety kobietom w wieku rozrodczym i dzieciom do lat dwóch, aby mogły cieszyć się długim zdrowiem. Projekt SMILING to multidyscyplinarna i obejmująca kilka sektorów inicjatywa mająca na celu trwałe rozwiązanie problemu niedożywienia na większą skalę. W ramach projektu SMILING uczeni z różnych krajów współpracowali ze sobą, opracowując i sprawdzając oparte na dowodach naukowych strategie interwencyjne w pięciu krajach Azji Południowo-Wschodniej: Kambodży, Indonezji, Laosie, Tajlandii i Wietnamie. W krajach tych obserwuje się bardzo zróżnicowane nasilenie problemu niedożywienia, odznaczają się one też zróżnicowanym poziomem rozwoju społeczno-ekonomicznego. Uczestnicy projektu SMILING badali skalę i stopień niedożywienia w oparciu o tabele składu żywności w poszczególnych krajach, przedstawiające ogólny oraz wymagany skład diety. Za wspólne dla tych krajów problemy w zakresie zdrowia publicznego uznano niedobór witaminy A, żelaza, cynku i jodu. Przy pomocy Optifood, innowacyjnego narzędzia do matematycznego programowania liniowego, uczestnicy szkoleń w Azji Południowo-Wschodniej zidentyfikowali niedobory składników diety w poszczególnych krajach. Ustalenia te wskazują na potrzebę stosowania suplementów diety i jej zróżnicowania, a także wprowadzenia interwencji uwzględniających odżywianie. Badania objęły także czynniki kontekstowe, takie jak sytuacja polityczna, infrastruktura, gospodarka i kapitał ludzki w zakresie odżywiania. Opinie interesariuszy na temat ponad 20 kluczowych interwencji zbadano przy pomocy analizy wielokryterialnych, w szczególności uwzględniających suplementy diety. Za najpoważniejsze bariery we wprowadzaniu interwencji uznano brak wiedzy i zaangażowania. W oparciu o analizę wyników uczestnicy projektu SMILING zalecili opracowanie krajowych programów na rzecz żywienia z udziałem i przy doszkoleniu wszystkich interesariuszy, w tym w szczególności prawodawców. Ustalenia te są już wykorzystywane w krajowych planach działań w Kambodży, Laosie i Wietnamie. Służą także do udoskonalenia różnych krajowych programów w Indonezji i Tajlandii. Zgodnie z wyznaczonymi przez ONZ milenijnymi celami rozwoju dotyczącymi poprawy stanu odżywienia, skuteczna realizacji strategii interwencyjnych powinna także przyczynić się do zwiększenia bezpieczeństwa żywnościowego i żywieniowego.
Słowa kluczowe
Niedożywienie, niedobór mikroelementów, zbilansowana dieta, suplementy diety, stan odżywienia
