Wpływ zmian połączeń półkul mózgowych na zachowania i funkcje poznawcze
Uczestnicy finansowanego ze środków UE projektu 'A cognitive neuroscientific model of impulsivity and anxiety' (CNMIA) podjęli przełomowe badania nad relacjami pomiędzy półkulami mózgu oraz ich znaczeniem dla języka I zachowania. Zbadano w szczególności wpływ impulsywności I nerwowości na percepcję lingwistyczną oraz kontrolę uwagi u zwykłych osób I u pacjentów klinicznych. Do oceny funkcji półkul w kwestii kontroli uwagi oraz językowych funkcji poznawczych zastosowano test słuchania dychotycznego słów I emocji. W badaniu udział wzięły zwykłe osoby, a także osoby wyróżniające się dużą impulsywnością lub nerwowością. Wyniki ujawniły, że duża nerwowość I impulsywność ograniczały dokładność I zwiększały dekoncentrację w przypadku wprowadzenia elementów rozpraszających. Stwierdzono, że w tych stanach emocjonalnych lewa półkula wykazuje braki percepcyjne, natomiast prawą półkulę powiązano z ograniczeniem kontroli funkcji poznawczych. Podczas badań nad kontrolą uwagi lewa półkula wykazywała większą podatność na zmiany natężenia uwagi oraz mocniejsze zaangażowanie w przetwarzanie słów, natomiast prawa półkula była powiązana z interpretowaniem emocji. Podczas kolejnego etapu projektu przeprowadzono badania elektroencefalografem (EEG) nad użyciem słów oraz prozodią emocjonalną z udziałem pacjenta po hemisferektomii. Na prozodię składa się rytm, akcent oraz intonacja wymowy, a hemisferektomia polega na rozdzieleniu półkul mózgowych lub usunięciu jednej z nich. Interesującym odkryciem było to, że prawa półkula imitowała przebiegi lewej półkuli, aby umożliwić u tego pacjenta przywrócenie zdolności interpretowania języka. Z EEG połączono funkcjonalny oraz dyfuzyjny rezonans magnetyczny w celu zbadania różnic aktywności półkul mózgowych w reakcji na słowa o ładunku emocjonalnym. Co ciekawe, wyniki ujawniły, że podczas interpretowania słów pod kątem intonacji emocjonalnej pojawiają się inne przebiegi fal mózgowych niż w przypadku tonu neutralnego. Stwierdzono również, że u osób o niewielkiej impulsywności aktywność półkul mózgowych w reakcji na prozodię emocjonalną była zrównoważona, inaczej niż u pacjentów wyróżniających się dużą impulsywnością. Jednak przedstawiciele obu grup łatwo ulegali dekoncentracji w reakcji na prozodię związaną z odczuwaniem smutku. Takie obserwacje zachowań, emocji, funkcji poznawczych I innych reakcji mogą posłużyć do opracowania metod neuroterapii, umożliwiających normalizację zachowań osób, które mają problemy z utrzymaniem uwagi oraz samokontrolą. Osoby nerwowe, z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej I innymi tego rodzaju zaburzeniami mogłyby poddać się terapii korekcyjnej, która zapewniłaby im podniesienie jakości życia.