Opis projektu
Wygrywanie nieskończonych gier
Gry nieskończone mogą być wykorzystywane w roli formalizacji poprawności niekończących się protokołów i systemów, w przypadku których o wygranej lub przegranej decydują średnie określane w dłuższej perspektywie czasowej lub występujące nieskończenie często stany. Tego rodzaju gry pozwalają na określenie różnych warunków zwycięstwa, a niektóre z nich przekładają się w dużym stopniu na procesy występujące w prawdziwym życiu. Gry nieskończone są ze sobą powiązane, w związku z czym odkrycia dotyczące jednej z mogą potencjalnie dotyczyć także pozostałych. Zespół finansowanego ze środków działania „Maria Skłodowska-Curie” projektu SyGaST zamierza zająć się badaniami poświęconymi najnowszym osiągnięciom w zakresie wybranych klas gier nieskończonych, aby umożliwić poznanie powiązań i różnic między różnymi rodzajami gier o nieskończonym czasie trwania oraz opracowanie szybszych algorytmów pozwalających na ich rozwiązanie.
Cel
When trying to find errors in programs, or to show that none remain, when trying to automatically produce protocol adapters that guarantee that systems seamlessly work together, and when checking if a specifications can be implemented, algorithm that solve infinite-duration games on graphs do the lion's share of the work. These are games with winning condition that range from parity through mean- or discounted payoff to simple stochastic reachability.
These games are connected by a chain of reductions, so that the latter can be considered as a generalisation of the further, in the sense that there exists a polynomial time reduction to simple stochastic games. When a new result that improves the complexity status of one of these games appears in the literature, it is very interesting, not only from a theoretical point of view, to study whether the improvement can be transferred to another type of game. This specific goal can be achieved in two ways: by building a new optimal reduction or by transferring the algorithmic advancements into a new solver for a game with a different winning condition. This is particularly interesting for practical advancements, like exploiting dominions, and theoretical advancements, such as the introduction of quasi-polynomial time algorithms.
As these recent advances are currently only available for parity games, we will answer the question of whether these advances translate to the more general classes and investigate the more fundamental question of whether these games are inter reducible: are there backwards translations that justify to consider these games as representatives of an individual complexity class, or is there evidence that back-translations are not possible? This will allow us to uncover connections and differences between the types of infinite-duration games that can lead to the proof of equivalence or inequality of the complexity of the classes of games and to the discovery of tighter reductions and faster algorithms.
Dziedzina nauki
Program(-y)
Temat(-y)
System finansowania
MSCA-IF - Marie Skłodowska-Curie Individual Fellowships (IF)Koordynator
L69 7ZX Liverpool
Zjednoczone Królestwo