Plastyfikatory w wyrobach medycznych powodem deficytu uwagi u dzieci po pobycie na POIOM
Wyniki badań przeprowadzonych w ramach projektu NUTRI-CARE wskazują, że powodem tego stanu rzeczy jest wysokie stężenie ftalanów – chemikaliów zmiękczających tworzywa sztuczne – w układzie krwionośnym. Naukowcy sugerują, że te chemikalia, dodawane do wprowadzanych do narządów i jam ciała wyrobów medycznych (takich jak rurki i katetery z tworzyw sztucznych) są w stanie przeniknąć do układu krwionośnego dziecka. Zagrożenia stwarzane przez ftalany Stosowania ftalanów w produkcji zabawek dla dzieci od dawna zakazuje ustawodawstwo UE, ale jak podkreśla zespół projektowy taki zakaz nie obowiązuje obecnie w przypadku wyrobów medycznych. Naukowcy odkryli wyraźne powiązanie między długofalowymi wynikami testów neuropoznawczych hospitalizowanych wcześniej dzieci a ich indywidualnym narażeniem na ftalan DEHP w czasie pobytu na oddziale intensywnej opieki medycznej. Ftalan di(2-etyloheksylu), inaczej DEHP, jest najpowszechniej stosowanym plastyfikatorem w wyrobach medycznych wykonanych z polichlorku winylu (PCW). Sören Verstraete, kierownik naukowy projektu, stwierdził, że korzystanie z wyrobów medycznych zawierających ten ftalan jest „potencjalnie szkodliwe” dla rozwoju i pracy mózgu dzieci w stanie krytycznym. W związku z tym sugeruje, że może istnieć pilna potrzeba opracowania alternatywnych plastyfikatorów do stosowania we wprowadzanych do narządów i jam ciała wyrobach medycznych. Stężenia DEHP u dzieci w stanie krytycznym Badania NUTRI-CARE objęły 100 zdrowych dzieci i 449 dzieci leczonych na pediatrycznym oddziale intensywnej opieki medycznej (POIOM), które cztery lata później poddane zostały testom neuropoznawczym. Większość pacjentów POIOM powracała szybko do zdrowia po operacji kardiochirurgicznej, ale niektóre dzieci odniosły przypadkowe urazy albo cierpiały na ostre zakażenia. Naukowcy zmierzyli stężenie metabolitów, czyli produktów ubocznych DEHP we krwi. Najpierw przeprowadzili badania krwi zdrowych dzieci oraz 228 pacjentów przebywających na POIOM. Pacjenci na POIOM, w przedziale wiekowym od noworodków do 16. roku życia, mieli założoną od jednej do 12 rurek. Ustalono, że poziom metabolitów DEHP był niewykrywalny w próbkach krwi dzieci zdrowych. Jednak dzieci w stanie krytycznym przyjmowane na POIOM z założonymi już kateterami miały stężenie określone przez zespół jako „astronomiczne”. Mimo iż stężenie DEHP szybko spadało, to jednak do momentu wypisania z POIOM utrzymywało się na poziomie 18 razy wyższym w porównaniu do dzieci zdrowych – stwierdził Verstraete. Następnie zespół badawczy przystąpił do analiz statystycznych skorygowanych o początkowe czynniki ryzyka mogące wpłynąć na wyniki neuropoznawcze pacjentów oraz o powikłania, czas pobytu i leczenia na oddziale POIOM. Wysoki poziom narażenia na DEHP w czasie pobytu na POIOM jest wedle zespołu ściśle powiązany z deficytem uwagi stwierdzanym na podstawie testów neuropoznawczych cztery lata po wypisaniu ze szpitala. Ustalenia potwierdzone zostały z udziałem innej grupy 221 pacjentów POIOM. „Narażenie na ftalany wyjaśnia połowę deficytu uwagi, z jakim borykają się byli pacjenci POIOM” – zauważył Verstraete, dodając że inne czynniki mogą odpowiadać za drugą połowę. Projekt NUTRI-CARE, którego koordynatorem jest KU Leuven z Belgii, otrzymał 2 500 000 EUR dofinansowania ze środków UE. Zespół ma przedstawić wyniki swoich badań w piątek, 8 kwietnia 2016 r., na dorocznym, 98. spotkaniu Endocrine Society w Bostonie, USA. Realizacja projektu potrwa do marca 2018 r. Więcej informacji: strona projektu w serwisie CORDIS
Kraje
Belgia