Optymalizacja sieci bezprzewodowych Operatorzy sieci telefonii komórkowych pracują nad rozszerzeniem zasięgu radiowego wewnątrz budynków, co sprawi, że sieć bezprzewodowa stanie się jeszcze bliższa jej użytkownikom. Instalacja małych stacji bazowych w budynkach może jednak zmniejszyć ogólną wydajność sieci, jeśli nie zostanie uwzględnione odpowiednie planowanie sieci w budynku. Gospodarka cyfrowa © Thinkstock W niedalekiej przyszłości duża część dostępu sieciowego opierać się będzie na komunikacji bezprzewodowej. Szacuje się, że niemal 70% usług głosowych i ponad 90% usług związanych z przesyłaniem danych świadczonych jest bezprzewodowo użytkownikom znajdującym się w budynkach. Femtokomórki — węzły sieci radiowej o małej mocy — zapewniają bezprzewodową łączność w budynku i mogą stanowić pewne rozwiązanie problemów z wydajnością. Choć femtokomórki oferują wiele korzyści w zakresie poprawy zasięgu i dużych prędkości bezprzewodowego przesyłu danych, korzyści te mogą pozostać niedostępne, jeśli ogólna wydajność sieci zostanie zmniejszona z powodu zakłóceń pochodzących od makrokomórek. Uczestnicy finansowanego przez UE projektu "Combined indoor/outdoor wireless network planning" (CWNETPLAN) za cel postawili sobie zbadanie interakcji między femtokomórkami wewnątrz budynków, a makrokomórkami na zewnątrz. Umożliwi to ocenę i zmniejszenie zakłóceń, które mogą wpływać negatywnie na działanie zewnętrznej makrosieci. Partnerzy projektu na wstępie zaproponowali model propagacji, by obliczyć siłę sygnału przenikającego z zewnątrz do wewnątrz oraz by ocenić zakłócenia pomiędzy komórkami zewnętrznymi i wewnętrznymi. Podstawą tego modelu było połączenie modelu inteligentnego wysyłania promieni (IRLA) z modelem wododziałowym w domenie częstotliwości o wielu rozdzielczościach (MR-FDPF). Celem zastosowania połączenia tych metod było ustalenie zależności między dwoma modelami symulacyjnymi przy użyciu sygnału wejściowego z zewnątrz do symulacji zasięgu radiowego MR-FDPF wewnątrz budynków i odwrotnie. Zastosowano nowe techniki do konwersji sygnału z zewnątrz na obrzeżach budynku na przepływy źródłowe, których można użyć w modelu dla wnętrza budynku. Dzięki zastosowaniu rozróżnianego przestrzennie algorytmu uogólnionego przewidywania-maksymalizacji (SAGE) zespołowi udało się przekonwertować przepływy źródłowe na promienie dla zasięgu MR-FDPF wewnątrz budynków. Kolejnym zadaniem była optymalizacja planowania sieci wewnątrz budynku i ograniczenie zakłóceń w makrokomórkach powodowanych przez femtokomórki. Potrzebna była do tego połączona metoda optymalizacji, która umożliwiłaby maksymalizację wydajności sieci. Zastosowano nowe systemy zarządzania zasobami, w których wykorzystano femtokomórki hybrydowe. Następnie, by lepiej dopasować sygnał do rzeczywistych warunków, skalibrowano modele propagacji radiowej. Zakłócenia stanowią główny problem w dalszych pracach nad femtokomórkami. Prace zespołu CWNETPLAN przyczyniły się do znalezienia rozwiązań, których wdrożenie wewnątrz budynków przebiegnie pomyślnie.
