Przenoszenie chorób w populacjach ptaków
Modelowanie przenoszenia chorób to przydatne narzędzie do zrozumienia zagrożeń i skutków infekcji w populacjach zwierząt. Modele ogólnie zakładają jednak, że wszystkie osobniki mają jednakową szansę zetknięcia się z chorobą, co jest nierealne. Finansowany ze środków UE projekt "The spread of pathogens in social networks: A field study" (PATHOGEN NETWORKS) miał na celu lepsze zrozumienie, w jaki sposób interakcje społeczne wpływają na przenoszenie chorób w populacjach dzikich ptaków. Projekt skupił się na bakteriach patogenicznych i pasożytach malarycznych (Plasmodium spp.) u sikorek bogatek (Parus major) i sikorek modrych (Cyanistes caeruleus). Badacze pobrali próbki z jamy ustnej, skrzydeł i odnóży od ponad 600 ptaków w kilku populacjach, i wyposażyli je w znaczniki elektroniczne do monitorowania interakcji społecznych. Społeczności bakteryjne poddano badaniom genotypu, a ptaki były trzymane w zamknięciu w celu prześledzenia interakcji społecznych. Społeczności bakteryjne były przeważnie bardzo podobne, chociaż bakterie jamy ustnej wykazywały wysoką różnorodność między poszczególnymi populacjami. W przypadku pasożytów malarycznych, badania wykazały, że infekcja zwykle pojawia się bezpośredniej bliskości przestrzennej, pomimo że pasożyty te są przenoszone przez wektory. Ptaki również wykazały różne zachowania żerowe w zależności od gatunku Plasmodium, jakim były zarażone. Pierwsze analizy statystyczne sugerowały związek między obecnością ptaka na wspólnych żerowiskach a prawdopodobieństwem zarażenia Plasmodium circumflexum. Projekt PATHOGEN NETWORKS zajął się brakiem danych na temat przenoszenia chorób w kontaktach społecznych ptaków. Umożliwi to zbadanie w przyszłości wpływu choroby na strukturę populacji i przeżycie.