Współpracujące ze sobą, samodzielnie organizujące się roboty
Samoorganizacja oddzielnych i autonomicznych jednostek umożliwiła zaprojektowanie działających wspólnie modułowych robotów. Możliwości takich systemów są jednak w dużej mierze niewykorzystane, głównie ze względu na wady aktualnie dostępnych implementacji sprzętu. Uczestnicy finansowanego ze środków UE projektu "Autonomous evolution of robotic organisms" (EVOLVINGROBOT) badali, w jaki sposób w systemach złożonych z licznych oddziałujących między sobą robotów mogą występować złożone wzorce lub struktury. Uczeni zaprojektowali nowy samoorganizujący się system, który składa się z makroskopowych elementów budulcowych, które pływają w burzliwym medium. Jego dynamika umożliwia elementom fizyczne łączenie się ze sobą i oddzielanie od siebie. Przy dużej liczbie elementów systemy takie mogłyby zostać wykorzystane do badania pojawiania się, rozmnażania i ewolucji organizmów podobnych do żywych. To przełomowe dokonanie, polegające na umożliwieniu robotom wspólnego działania w sposób wcześniej niespotykany, może oznaczać nadejście nowego paradygmatu w robotyce. Zamiast budować roboty o coraz większej złożoności, uczestnicy projektu proponują, by wykorzystać bardzo proste mechanizmy, które mogą umożliwić powstanie wielu nowych funkcji. Procesem kierowały wyłącznie elementy budulcowe oraz interakcje między nimi, bez żadnego planu czy centralnych poleceń. Umożliwiło to uformowanie populacji organizmów przystosowującej się do otoczenia. W projekcie EVOLVING ROBOT udało się stworzyć miniaturowe roboty, działające autonomiczne w oparciu o bardzo proste programy i wykonujące szereg wspólnych zadań, takich jak zebranie się w jednym miejscu, podział na odrębne podgrupy, wspólne transportowanie przedmiotów oraz sprzątanie określonego obszaru. Naukowcy ustalili, że żadne z tych zadań nie wymagało komunikacji między robotami. Ponadto, niektóre zadania nie wymagały nawet posiadania pamięci ani w ogóle posiadania zdolności obliczeniowych. W ramach projektu stworzono też serię jednostek prototypowych, które potrafiły wykorzystywać energię z otoczenia oraz kontrolować, kiedy i gdzie mają się poruszać. Opracowano również samodzielnie składającego się, modułowego robota, który potrafi działać w konfiguracjach dwu- oraz trójwymiarowych. Omawiany projekt może utorować drogę ku wprowadzeniu mocno rozproszonych systemów robotycznych o bezprecedensowej skali, której nie można osiągnąć przy pomocy konwencjonalnych metod z zakresu detekcji i przetwarzania informacji.
