Miasta jako mikroprzestrzeń samoreformy kobiet
Gdy patrzymy na handel ludźmi przez pryzmat kryminologii i moralności społecznej, może on stać się rozmytym problemem społecznym. W ten sposób kobiety mogą być zamykane w stereotypach, które ograniczają ich emancypację. Aby odpowiedzieć na te pytania, uczestnicy finansowanego ze środków UE projektu Unbound 23 poszukiwali nowego modelu solidarności społecznej, wykraczającej poza państwo dobrobytu i dychotomię miejskie-społeczne. Wymagało to spojrzenia na kobiety ponad granicami wiktymizacji w następstwie handlu ludźmi oraz zbadania szerszego zagadnienia przemocy wobec kobiet. Oznaczało także konieczność ponownego przemyślenia pojęcia empowermentu poprzez skupienie się na miastach jako przestrzeni samoreformy kobiet. Prace terenowe prowadzono w Ameryce, w Chicago, oraz w włoskich miastach na Sycylii, poświęcają po jednym roku na badania w każdym z krajów. W Chicago koncentrowano się na amerykańskich pracownicach seksualnych, pracownicach latynoskich oraz uchodźcach międzynarodowych, badając ich osobiste doświadczenia dotyczące przemocy i samoreformy. Z kolei na Sycylii badano senegalskie sprzedawczynie uliczne i to, jak radzą sobie w określonym czasie i miejscu. Dzięki spojrzeniu na miasto jako przestrzeń empowermentu kobiet, badacze znaleźli sposoby na nowatorskie ujęcie ograniczeń moralnych i politycznych dotyczących polityk miejskich mających na celu walkę z handlem ludźmi. Możliwe jest też pokonanie granic między kwestiami dobrobytu, pracy i migracji, co ułatwia wymianę wiedzy prawodawcami a społeczeństwem.
Słowa kluczowe
Handel ludźmi, kobiety, przemoc, poszanowanie praw, samoreforma
