Namorzyny chronią środowiska przybrzeżne
Zjawisku temu towarzyszą rosnące obawy dotyczące przyszłości zagrożonych gatunków namorzynowych, a także ludności zamieszkującej obszary przybrzeżne. Dlatego też konieczne jest zrozumienie złożonej sieci procesów i mechanizmów zwrotnych, które są powiązane z reakcjami ekosystemów na zmiany środowiskowe. W ramach projektu CREC(odnośnik otworzy się w nowym oknie) (Coastal research network on environmental changes) badano reakcje ekosystemów namorzynowych. W skład konsorcjum weszły organizacje z UE oraz Australii, Brazylii, Meksyku, RPA i USA. Badano mokradła namorzynowe jako szczególnie zagrożone i ważne dla ochrony terenów przybrzeżnych oraz jako siedliska wielu organizmów morskich. Konsorcjum badało zdolności przystosowawcze w zakresie wzrostu i rozmnażania się gatunków namorzynowych oraz stworzyło referencyjną bazę danych i herbarium(odnośnik otworzy się w nowym oknie). Wyniki tych prac wskazały na znaczenie dopasowania danych klimatycznych pochodzących z pomiarów zdalnych i stacji pogodowych z prognozami klimatycznymi, które nie przewidują rozszerzania się zasięgu wszystkich gatunków namorzynowych. Najważniejszymi kryteriami dla określenia granic zasięgu gatunków są temperatura i żyzność gleb, różniące się zależnie od gatunku. Wykorzystano tomografię komputerową i analizę 3D do zbadania ewolucji układu naczyniowego, potrafiącego funkcjonować w ekstremalnych warunkach, na jakie narażone są lasy namorzynowe. Gatunek Avicennia wydaje się mieć wysoce elastyczny układ naczyniowy, co może tłumaczyć jego większy zasięg geograficzny. Badano również kraby błotne, których półlądowy tryb życia sprawia, że są mniej narażone na zmianę klimatu niż gatunki morskie. Kraby okazały się też odgrywać ważną rolę w sekwestracji dwutlenku węgla w namorzynach za sprawą napowietrzania gleby. Uczeni wykorzystali modele komputerowe w celu przewidzenia reakcji namorzyn na zmiany warunków abiotycznych oraz określili kluczowe usługi ekosystemowe dostarczane przez lasy namorzynowe (między innymi ochrona obszarów przybrzeżnych). Modele te wsparły hipotezę, zgodnie z którą dostępność substancji odżywczych jest najważniejszym czynnikiem sprzyjającym dominacji gatunków. Eksploatowanie przez człowieka okazało się najważniejszym czynnikiem odpowiedzialnym za degradację lasów namorzynowych na całym świecie, a jego przykładem są nielegalne wycinki, które nie zapewniają odpowiednio długiego czasu na odbudowanie się ekosystemów. Namorzyny mają uniwersalne znaczenie dla dostarczania usług ekosystemowych, jednak są wrażliwe na nadmierną eksploatację. Ponadto występują istotne różnice pomiędzy poszczególnymi regionami, jeżeli chodzi o ich reakcję na warunki środowiskowe oraz podatność na długofalowe zmiany środowiskowe. Wiedza ta pomoże w ochronie, odbudowie i zarządzaniu tymi zagrożonymi ekosystemami.
