Dostarczanie leków za pomocą nanorurek
Metalowe i półprzewodnikowe nanorurki są stosowane jako czujniki, urządzenia optoelektroniczne lub tranzystory. Finansowany ze środków UE projekt SRPNICVD (Stimuli responsive polymer nanotubes by initiated chemical vapor deposition) miał na celu opracowanie nanorurek polimerowych będących nośnikami makrocząsteczek oraz zbadanie ich właściwości. Zespół pracował nad optymalizacją zależnego od temperatury i pH uwalniania modelowych cząsteczek. Zbudowano specjalną komorę próżniową do osadzania, umożliwiającą syntezę polimerowych nanorurek. Wybrano kryteria opracowania polimerów reagujących na bodźce, szereg monomerów oraz metody szybkiego osadzania. Zespół zsyntetyzował cienkie warstwy tych polimerów na płytkach krzemowych i przeprowadził charakterystykę chemiczną. Z powodzeniem stworzono i scharakteryzowano nanorurki z polimerów reagujących na zmiany temperatury. Efektywność dostarczania i uwalniania substancji leczniczych przez te nanorurki zbadano przy użyciu modelowego barwnika. Wyniki wskazują na wysoką skuteczność dostarczania i uwalniania w przypadku polimerów o zoptymalizowanym składzie chemicznym. Naukowcy ulepszyli mechanizmy uwalniania z nanorurek poprzez stworzenie koncentrycznych nanorurek o hydrożelowej warstwie wewnętrznej, która absorbuje i uwalnia molekuły z inną szybkością niż warstwy zewnętrzne. Stworzono również bibliotekę parametrów do syntezy nanonośników, która może być wykorzystana w przyszłości do różnych zastosowań. Omawiany projekt pomógł w lepszym poznaniu mechanizmów wychwytu i uwalniania cząsteczek przez nanonośniki. Stworzenie nanorurek o określonych właściwościach może mieć istotny wpływ na rozwój systemów dostarczania leków lub czujników.
Słowa kluczowe
Dostarczanie leku, nanorurki, SRPNICVD, polimer, osadzanie chemiczne z fazy gazowej, nanonośnik
