Skip to main content
European Commission logo
polski polski
CORDIS - Wyniki badań wspieranych przez UE
CORDIS
Zawartość zarchiwizowana w dniu 2024-05-27

Controls on Megathrust Earthquake Segmentation

Article Category

Article available in the following languages:

Czynnika odpowiadające za pękanie skorupy ziemskiej podczas ogromnych wstrząsów sejsmicznych

Rozkład przestrzenny pęknięć sejsmicznych podczas ogromnych trzęsień ziemi jest zależny przede wszystkim od czynników strukturalnych. W ramach prowadzonego w UE badania analizowano różne strefy subdukcji, aby udokumentować zmiany strukturalne, które mogą wpływać na pęknięcia sejsmiczne podczas ogromnych trzęsień ziemi.

Zmiana klimatu i środowisko icon Zmiana klimatu i środowisko

Z punktu widzenia geologii, ogromny uskok tektoniczny powstaje, gdy następuje subdukcja płyty oceanicznej pod inną płytę oceaniczną lub kontynentalną. Ogromne trzęsienia ziemi (ang. megathrust earthquake) są silniejsze niż jakiekolwiek inne wstrząsy sejsmiczne. Jednakże, niektóre z nich powodują spękania tylko na ograniczonym obszarze, co oznacza mniejsze zniszczenia. Przyczyną są najprawdopodobniej czynniki strukturalne w płytach subdukujących i nasuwczych. Celem finansowanego ze środków UE projektu "Controls on megathrust earthquake segmentation" (QUAKESEG) było zbadanie stref subdukcji i czynników wpływających na spękania podczas ogromnych trzęsień ziemi. Zespół przeanalizował dane z trzech stref subdukcji, aby udokumentować zmiany strukturalne w górnej i dolnej płycie oraz ich wpływ na trzęsienia ziemi. Realizacja projektu QUAKESEG trwała dwa lata i zakończyła się w kwietniu 2014 r. Uczestnicy projektu dokonali przeglądu piśmiennictwa dotyczącego wcześniejszych ogromnych trzęsień ziemi. Następnie zebrali i przeanalizowali potrzebne dane geofizyczne, w tym dotyczące odbicia sejsmicznego i pomiarów batymetrycznych. Analiza ta ujawniła zmiany struktury płyt, które mogą potencjalnie ograniczać pękanie i które miały istotne znaczenie w dwóch niedawnych trzęsieniach ziemi na Sumatrze (2004) i w Chile (2010). Szczegóły, obejmujące między innymi skład i właściwości fizyczne osadów subdukcyjnych, opisano w modelach koncepcyjnych opracowanych w ramach projektu. Wyniki badań przedstawiono na międzynarodowych konferencjach oraz w trzech artykułach na łamach czasopism. Nowe koncepcje oceniono pod względem możliwości przenoszenia stref subdukcji, w których nie dochodziło do większych wstrząsów w ostatnich stuleciach. Projekt QUAKESEG pomógł określić czynniki strukturalne wpływające na propagację i zatrzymywanie się pęknięć podczas dużych wstrząsów sejsmicznych. Wyniki tych prac przydadzą się w badaniach porównawczych na podobnych uskokach.

Słowa kluczowe

Ogromne uskoki, strefy subdukcji, zmienna budowa, ogromne trzęsienie ziemi

Znajdź inne artykuły w tej samej dziedzinie zastosowania