Bakterie morskie i modele zmiany klimatu
Finansowana ze środków UE inicjatywa powstała, aby pogłębić wiedzę na temat czynników kontrolujących różnorodność mikrobiologiczną w oceanach. W projekcie BACPAC zbadano, czy cząsteczki morskie opadające z produktywnych warstw powierzchni zostały skolonizowane przez te same społeczności bakterii, które są obecne w otaczającej wodzie. Przeprowadzono badania ukazujące, na ile skutecznie kolonie te rozkładają cząsteczki i na ile wzorce ich działania zmieniły się w czasie i przestrzeni. Działania te przeprowadzono w laboratorium i w terenie, na Oceanie Atlantyckim i Arktyce. Zgodnie z wynikami badań, cząsteczki opadające są głównie kolonizowane w warstwach powierzchniowych oceanu, gdzie następuje formowanie się cząsteczek. Jednym z najważniejszych czynników opadającej materii organicznej są osady kałowe produkowane przez zooplankton żywiący się mikroskopijnymi roślinami (fitoplanktonem). Społeczność bakteryjna utrzymuje się wraz z opadaniem cząsteczek, a w ten sposób wprowadzane są nowe typy bakterii do środowiska głębokomorskiego. Przyjrzano się interakcjom między zooplanktonem a fitoplanktonem, wykorzystując w tym celu wyhodowany w laboratorium gatunek widłonogów Acartia grani. Celem było określenie, czy społeczność bakteryjna w osadzie kałowym zooplanktonu wywodzi się z ich diety czy też z jelit samego zooplanktonu. Jest to istotne pytanie, ponieważ warunki środowiskowe, do których przystosowane są bakterie kojarzone z osadem kałowym, wpływają na tempo rozkładu tego osadu. W projekcie BACPAC przyjrzano się także zmianom w składzie społeczności bakterii związanym z różnymi gatunkami zooplanktonu w zachodnim Morzu Śródziemnym i wschodnim Oceanie Atlantyckim. Zooplankton dużych rozmiarów ma zdolność pionowej migracji między różnymi powierzchniami i głębokościami oceanu i może mieć wkład w dwustronną wymianę różnego typu bakterii. Wyniki wstępne pokazały, że społeczności bakteryjne związane z zooplanktonem cechowały się generalnie niską liczbą gatunków w porównaniu z tymi występującymi w otaczających wodach. Obejmowały one jednak typy bakterii rzadko występujące w środowiskach morskich. Badania ujawniły również, że zooplankton żywi się drobnymi pikocyjanobakteriami. Występują one w ogromnych ilościach w oceanie, jednak dotychczas uznawano je za zbyt drobne, by mogły stanowić pokarm większości gatunków zooplanktonu. Prace przeprowadzone w projekcie BACPAC przyniosą bezpośrednie korzyści, udostępniając nowe dane na temat społeczności bakteryjnych i ich rozkładu cząstek organicznych z produktywnej warstwy powierzchniowej oceanu. Dostarczy to cennych informacji, które przyczynią się do pomyślnego rozwoju modeli biogeochemicznych przydatnych w opisie morskiego cyklu węglowego.
