Wpływ zmiany klimatu na zasoby wód gruntowych
Krasowe formacje wodonośne stanowią szczególny rodzaj podłoża skalnego obejmującego źródła mogące zawierać wodę pitną. Zbudowane z sieci jaskiń i kanałów, krasowe formacje wodonośne są źródłem wody pitnej dla 25% światowej ludności. Ich cechy hydrogeologiczne sprawiają jednak, że są one szczególnie podatne na zanieczyszczenie. W ramach finansowanej ze środków UE inicjatywy IMKA(odnośnik otworzy się w nowym oknie) (Impact of hydrological extremes on alpine karst groundwater resources) zbadano, czy ekstremalne warunki pogodowe wywołane zmianą klimatu będą wpływały na skażenie krasowych wód gruntowych. Ponieważ regiony górskie są w wysokim stopniu uzależnione od krasowych wód gruntowych jako źródła wody, uczestnicy projektu IMKA wykorzystali stanowisko w Alpach austriackich do oszacowania ryzyka skażenia. W ramach projektu monitorowano wydajność źródła i jakość wody, dokonując jednocześnie pomiaru parametrów, takich jak opady deszczu, zmętnienie, całkowita zawartość węgla organicznego i rozmieszczenie przestrzenne cząstek. Pomiary te, które objęły również pobieranie próbek drobnoustrojów w wybranych źródłach krasowych, pokazują, że krasowe formacje wodonośne są wysoce podatne na skażenia bakteriologiczne. Faktycznie, żadne z testowanych źródeł nie spełniło prawnych wymogów dotyczących czystości wody pitnej. Uczestnicy projektu IMKA monitorowali źródła bardziej szczegółowo, aby określić zależności między czynnikami fizycznymi i mikrobiologicznymi jako wskaźnikami skażenia fekaliami. Ustalono, że pomiary fluorescencyjne mogą być stosowane do oznaczania substancji organicznych w źródłach krasowych i pełnić rolę systemu wczesnego ostrzegania przed skażeniem fekaliami. Badanie dowiodło, że strefy ochrony wód gruntowych nie są efektywne, a także że bieżące wytyczne w zakresie czystości wody wymagają weryfikacji. Aby chronić wodę krasową jako przyszłe źródło wody pitnej, należy uwzględnić zmienne warunki hydrologiczne, wynikające ze zmiany klimatu.
