Wschód kontra zachód w transmisjach i nagraniach dźwiękowych
Nagrania głosu i przemówienia radiowe odegrały istotną rolę w rozwoju społeczeństw i społeczności w Europie i Związku Radzieckim. Od rozpowszechnienia się odbiorników radiowych po powstanie "kultury akustycznej", rola, jaką elektroniczne przetwarzanie głosu odegrało w kształtowaniu społeczności, rozwijała się w dość nietypowy sposób w Związku Radzieckim. W ramach finansowanego przez UE projektu ELECTRIFIED VOICES (Electrified voices. Acoustic communities in the Soviet Union, Germany and Great Britain at the beginning of electronic voice reproduction) przeanalizowano wczesne źródła dźwięku i publiczną debatę na temat radia i filmu, by zrozumieć te zjawiska. W tym kontekście przyjrzano się trzem krajom i porównano je krzyżowo. Były to Niemcy, Zjednoczone Królestwo i Związek Radziecki, a celem badania było udokumentowanie powstania społeczności medialnej nowego typu w Związku Radzieckim. Badacze skoncentrowali się na zrozumieniu mediatyzacji społeczności religijnych, zawodowych i opartych na płci kulturowej w tym kraju. Zbadanie dynamiki między dźwiękiem a społecznością — a zwłaszcza jej implikacji społecznych — pokazało, jak bardzo odmiennie rozwijała komunikacja w Związku Radzieckim w porównaniu z zachodem. Uwzględniono głos wszystkowiedzącego narratora, zamierzone pominięcie muzyki, hałas otoczenia oraz rolę poruszającego się operatora kamery w kształtowaniu ideologii zarówno na wschodzie, jak i na zachodzie. W ramach projektu zbadano również kształtowanie się techniczno-naukowych rodzajów wspólnoty, zwłaszcza w społeczeństwie radzieckim, gdzie nauka upoważniała do rozwiązywania problemów społecznych. Zaobserwowano, w jaki sposób pozostająca pod kontrolą państwa do lat 80. XX w. produkcja dźwiękowa w ZSSR zatarła różnice między rozrywką, propagandą a praniem mózgu. Zbadano także koncepcję komunikacyjną nagłośnienia estradowego, która ma swój początek w teatrze, aby stworzyć tradycyjne typy wspólnoty oparte na wspólnej historii, zbiorowej pamięci i tożsamości. Badanie współzależności między dźwiękiem a wspólnotą pod względem dostępu do dźwięku ujawniło także, że powszechność radioodbiorników, filmów udźwiękowionych i technologii telefonicznych w Związku Radzieckim drastycznie różniła się od tej panującej w Europie. Badanie pokazało także dyskomfort, jaki odczuwali przywódcy radzieccy, stojąc za mikrofonem w latach 1930-1999. Wyniki projektu przedstawiają bardzo interesujące spojrzenie na elektroniczną reprodukcję głosu i komunikację, a także ich społeczne i polityczne reperkusje, pomagając lepiej wyjaśnić podział wschód-zachód i jego ślady w minionych dziesięcioleciach. Badacze, socjologowie i historycy zainteresowani tematyką kultury medialnej z pewnością skorzystają na tym przedsięwzięciu.
