Skip to main content
Przejdź do strony domowej Komisji Europejskiej (odnośnik otworzy się w nowym oknie)
polski polski
CORDIS - Wyniki badań wspieranych przez UE
CORDIS
CORDIS Web 30th anniversary CORDIS Web 30th anniversary
Zawartość zarchiwizowana w dniu 2024-05-28
Evolved stars: clues to the chemical evolution of galaxies

Article Category

Article available in the following languages:

Ewolucja gwiazd AGB

W przypadku gwiazd o masie kilkakrotnie większej od masy Słońca, ostatnią fazą ewolucji jest przemiana w gwiazdę na asymptotycznej gałęzi olbrzymów, tzw. gwiazdę AGB. Wspierani ze środków UE badacze przyjrzeli się zjawisku tzw. superwiatru, występującemu w atmosferze tych gwiazd, aby wyjaśnić ich rolę w ekologii galaktycznej.

W miarę jak gwiazdy ewoluują przez fazę AGB, schładzają się, a jednocześnie stają się jaśniejsze, ponieważ coraz szybciej spalają swoje paliwo jądrowe. Gwiazdy mogą wystygnąć do tego stopnia, że dochodzi do skraplania się pyłu w zewnętrznej powłoce konwekcyjnej. Tworzenie się pyłu w połączeniu z silnym pulsowaniem wywołuje superwiatr dochodzący z powierzchni tych gwiazd. Dochodzi do utraty masy gwiazd AGB w tak drastycznym tempie, że następuje szybkie zdmuchnięcie całej zewnętrznej powłoki wodorowej wzbogaconej o metale ciężkie. Jedyne, co pozostaje, to biały karzeł. Celem projektu POSTAGBINGALAXIES (Evolved stars: Clues to the chemical evolution of galaxies), wspieranego ze środków UE, było zrozumienie przyczyn nadmiernej utraty masy. Naukowcy zgromadzili dane obserwacyjne dotyczące powłoki protoplanetarnej gwiazd AGB i post-AGB. Toruński katalog galaktycznych obiektów post-AGB i obiektów powiązanych stanowi dobry początek procesu gromadzenia informacji na temat historii utraty masy oraz reakcji chemicznych zachodzących wewnątrz powłok w następstwie fazy AGB. Istniejący katalog toruński został rozszerzony, a także powstały nowe katalogi dotyczące gwiazd post-AGB w Wielkim i Małym Obłoku Magellana, czego celem było usprawnienie badania fazy AGB w galaktykach o różnej metaliczności. Ponadto próbka zimnych gwiazd z grupy R Coronae Borealis została przeanalizowana przy użyciu metod spektroskopowych, co pozwoliło lepiej zrozumieć dalsze etapy gwiezdnej ewolucji. Poprzez obserwacje cząsteczek dwuwęgla i tlenku węgla, badacze określili warunki chemiczne i fizyczne panujące w skorupie protoplanetarnej gwiazd post-AGB. Warunki te następnie zastosowano w modelowaniu innych cząsteczek występujących w dużej liczebności, takich jak lit, przy założeniu lokalnej równowagi termiczno-dynamicznej. Modele obliczeniowe obserwowanych zmian w liniach molekularnych pokazały, że istnienia superwiatru gwiazd AGB nie da się wyjaśnić efektywną temperaturą gwiezdną. Zamiast tego wyniki dowodzą, że struktura powłoki – a zwłaszcza profile prędkości – powinna znaleźć się wśród parametrów, które określają szybkość utraty masy.

Słowa kluczowe

Gwiazda AGB, gwiazdy, białe karły, galaktyki, protoplanetarny, Obłoki Magellana

Znajdź inne artykuły w tej samej dziedzinie zastosowania