Wpływ zmiany środowiskowej na homara norweskiego
Celem projektu CRUCSCHANGE (The crustacean chemosensory system: consequences of climate and environmental change) było lepsze zrozumienie łącznego wpływu zmiany klimatu i zanieczyszczeń na organizmy morskie. Szczególny nacisk położono na system chemosensoryczny tych ekologicznie i ekonomicznie ważnych skorupiaków. Naukowcy przebadali łączny wpływ zakwaszenia oceanów (OA) oraz zanieczyszczenie metalami. Na czynniki te zwrócono szczególną uwagę, ponieważ obniżający się poziom pH wpływa na biodostępność, a zatem toksyczność metali w wodzie. Chociaż badania koncentrowały się na wpływie na wykrywanie zapachu i możliwość wyszukiwania pożywienia, przenalizowano również inne skutki dla zachowania i ekofizjologii. Wśród badanych skutków można wyróżnić ogólny poziom aktywności organizmów, reakcje unikania, wydolność metabolizmu serca, pochłanianie metali oraz obronę immunologiczną. Poprzez połączenie badań behawioralnych i technik psychologicznych zidentyfikowano zakłócenia w systemie chemosensorycznym homara norweskiego na wszystkich poziomach organizacyjnych, od pojedynczego neuronu po konkretne zachowanie. Naukowcy badali połączone skutki długoterminowej ekspozycji na OA i dodatkowe krótkoterminowe czynniki stresujące, takie jak hipoksja i mangan (Mn) na wszystkich etapach życia homara norweskiego. Wyniki wykazały, że homary narażone na hipoksję miały niższą zdolność redukowania liczby bakterii po infekcji, a homary narażone na działanie OA lub Mn albo nie wykazywały zdolności redukcji, albo posiadały większą liczbę bakterii. U homarów narażonych na działanie Mn lub OA oraz poddanych hipoksji lub Mn liczba hemocytów (komórek krwi biorących udział w obronie immunologicznej) zmniejszyła się o ok. 35%. Chociaż obniżenie liczby bakterii w homarach podlegało wpływowi czynników sterujących, rozwój, przeżywalność i właściwości hemolityczne tych bakterii pozostały nienaruszone. Wywnioskowano więc, że przewidywany scenariusz stresu miał korzystny wpływ na patogen podczas interakcji z żywicielem. Homar norweski wykazał również silne reakcje behawioralne i fizjologiczne. Na przykład, homary narażone na hipoksję w połączeniu z OA utraciły możliwość lokalizowania pożywienia po zapachu. Dodatkowo umiejętność skorupiaków do aktywnego wyczuwania i unikania zakwaszonej wody morskiej została utracona w środowisku zakwaszenia oraz po ekspozycji na hipoksję lub Mn. Wyniki projektu CRUCSCHANGE dostarczyły wiedzy dotyczącej wpływu ekspozycji na warunki zbliżone do OA. Ułatwi to identyfikację oraz zrozumienie czynników ryzyka i będzie źródłem informacji dla decydentów opracowujących strategie i ustawodawstwo w zakresie zarządzania terenami przybrzeżnymi oraz ograniczania skutków dla tych terenów.
Słowa kluczowe
Nephrops norvegicus, CRUCSCHANGE, chemosensoryczny, zakwaszenie oceanów, hipoksja, mangan, baterie, hemocyty
