Kontekstualizm jako odpowiedź na lukę semantyczną w badaniach nad językami naturalnymi
W konwencjonalnych badaniach nad językiem naturalnym czyni się rozróżnienie między faktycznym znaczeniem wypowiedzi a znaczeniem zamierzonym i przekazywanym przez mówiącego. Pierwsze znaczenie jest określone przez konwencje językowe, natomiast drugie jest zależne od kontekstu. Zwolennicy kontekstualizmu kwestionują ten tradycyjny podział, twierdząc, że treść wypowiedzi jest zawsze zależna od kontekstu. Za cel finansowanego ze środków UE projektu CCC (Context, content, and compositionality) przyjęto dowiedzenie tez kontekstualizmu. W pierwszej połowie okresu projektu CCC naukowcy zajęli się wykazaniem, że przyjęte przez klasyczną semantykę wymaganie kompozycyjności języka naturalnego może być spełnione również przy zachowaniu zasad kontekstualizmu. Rozwinięto model, w którym treść złożonego wyrażenia jest funkcją modulowanej treści elementów składowych i składni. W drugiej połowie projektu analizowano powiązania między pojęciem treści używanym w psychologii przekonań i dążeń, w tym w teorii komunikacji, oraz pojęciem treści w rozumieniu znaczenia nadawanego wypowiedziom językowym. Naukowcom udało się rozdzielić pojęcia treści i wartości semantycznej i rozważyć różnice w dotyczących ich ograniczeniach. Wskazano też na rolę pragmatyki w tym procesie. Do określenia relacji między treścią a wartością semantyczną posłużono się teorią sytuacji. W ramach projektu CCC pomyślnie dowiedziono, że nie da się oddzielić faktycznej treści wypowiedzi od treści zamierzonej przez mówiącego. Wnioski te będą mieć doniosłe znaczenie dla dalszych prac i argumentacji w dziedzinie semantyki i pragmatyki.
