Historie o nauce
Dobrze udokumentowanym zjawiskiem jest fakt, że dziennikarze i naukowcy posługują się różnymi, być może sprzecznymi ze sobą, stylami komunikacji. Forma interakcji między nimi wpływa tak czy inaczej na kształtowanie wiadomości medialnych na temat nauki. W ramach projektu NARRATIVE/ SCIENCE (Weaving stories, explaining science – Scientists and journalists on the air), finansowanego ze środków UE, przeprowadzono lingwistyczną analizę sposobów komunikowania się naukowców z dziennikarzami. Badanie objęło strategie narracyjne i metaforyczne, przy pomocy których specjaliści opowiadają o swojej wiedzy. Analizy te ukazały rolę takich narzędzi retorycznych w popularyzacji badań naukowych. Dane do analizy pochodziły ze 150 wywiadów ze 140 naukowcami, nagranych przez telewizję izraelską w latach 2009–2011. Wyniki badania wskazują na stosowanie różnych strategii narracyjnych. Najpopularniejszą strategią były osobiste relacje, zorientowane na badania prowadzone przez danego naukowca. Stosowane narracje służyły głównie wyjaśnieniu zagadnień naukowych lub odpowiedzi na zadawane pytania. Analiza pokazała też, że naukowcy skupiali swoje narracje na scenariuszach społecznych i kulturowych znanych odbiorcom lub zagadnieniach poruszanych we własnych badaniach. Większość historii dotyczy określonej dziedziny, choć 43% poruszało różne zagadnienia. Uczeni udokumentowali stosowanie 3162 metaforycznych wyrazów, z których ogromna większość nie była terminologią naukową. Przeanalizowano także reakcje na prośby o specjalistyczne porady medyczne. Odpowiedzi były z reguły szczegółowe, merytoryczne i miały pewną formę narracyjną. W projekcie NARRATIVE/ SCIENCE zorganizowano też program szkoleń językoznawczych dla badaczy, składający się głównie z warsztatów i seminariów. Szkolenia skupiały się na interakcyjnym podejściu do używania języka. Wśród najważniejszych tematów można wymienić analizę narracji i konwersacji, etnografię językoznawczą, gramatykę funkcjonalną i krytyczną analizę dyskursu. Badanie przyczyniło się do powstania nowego rodzaju warsztatów szkoleniowych skierowanych do specjalistów i absolwentów kierunków ścisłych. Szkolenie przyniosło wymierne efekty, ponieważ było praktyczne i nie zawierało hipotetycznych wskazówek w zakresie komunikacji medialnej.